Achtergrond

De wereld in 40 operahuizen: Minsk

Wat rond 1600 in Italië begon, is inmiddels een mondiaal fenomeen. Opera, je vindt het bijna overal. In een tamelijk roekeloze trip over de wereld worden veertig willekeurige operahuizen uitgelicht, met een kiekje en een praatje. In deel 11 het Opierny Teatr in Minsk.

Een trip van zo'n 550 kilometer brengt ons van Warschau naar Minsk, het hart van de laatste dictatuur van Europa, tevens de standplaats van Belarus' nationale opera.

Het gebouw
Het Opierny Teatr ligt op een heuvel (Trinity Hill) in Minsk, waardoor het in grote delen van de stad te zien is. Het biedt plaats aan maximaal 1137 toeschouwers en wordt beschouwd als een historisch monument in Belarus’ hoofdstad.

Het theater werd ontworpen door Ilya Lanhbard en in maart 1939 geopend met een voorstelling van Eugene Tikotsky’s opera Michas Padhorny. In de Tweede Oorlog werd het grotendeels verwoest door bombardementen, evenals een groot deel van de andere gebouwen in de stad.

Na de oorlog en de nodige renovatiewerkzaamheden groeide het theater uit tot een belangrijke culturele locatie in de Sovjet-Unie. Recentelijk werd het gebouw weer aan renovaties onderworpen.

Het gezelschap
Het Opierny Teatr is de thuisbasis van zowel het nationale operagezelschap als het nationale balletgezelschap van Belarus. Samen heten zij voluit: The National Academic Bolshoi Opera and Ballet Theatre of the Republic of Belarus.

De roots van het gezelschap liggen in de jaren twintig, toen er al opera’s werden opgevoerd onder de paraplu van het nationale dramatheater. In 1933 werd het operagezelschap officieel gelanceerd, met een voorstelling van Carmen. Na een paar jaar verhuisde het naar het huidige theater.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog zette het gezelschap haar activiteiten voort in de Volga-regio in Rusland. Na de bevrijding van Minsk werd er in december 1944 een nieuw seizoen geopend met een werk uit eigen land.

Naar eigen zeggen speelde het gezelschap in de Sovjet-Unie een prominente rol. In die tijd verdiende het ook de titels ‘bolshoi’ (groot) en ‘academisch’ voor haar naam.

In 1996 werden het opera- en balletgezelschap van elkaar gescheiden, hoewel ze hetzelfde gebouw bleven gebruiken. In 2009 werd die reorganisatie ongedaan gemaakt en vielen de beide gezelschappen weer onder één naam.

Het nationale operagezelschap is een ‘repertoirehuis’, wat betekent dat het haar producties een aantal jaar achter elkaar regelmatig op het toneel zet. De favoriete titels van het publiek in Minsk waren en zijn Prins Igor van Borodin, Carmen van Bizet, La Traviata van Verdi en Evgeni Onjegin van Tsjaikovski.

Het gezelschap maakt ook regelmatig tournees naar andere landen. Zo was het orkest van het operahuis de afgelopen seizoenen tweemaal in Nederland te zien in opera’s van Internationale Opera Producties.

Seizoen 2010/2011
Het nieuwe seizoen in Minsk bevat vele opera’s, waaronder Nabucco, Khovanshchina van Moessorgsky, Il barbiere di Siviglia, Yolanthe van Tsjaikovski, Carmen, Un ballo in maschera, Rigoletto, Die Zauberflöte, Tosca, Prins Igor en Il Trovatore.

Er staat daarnaast ook erg veel ballet op het programma. Het balletgezelschap speelt een grote rol in het culturele leven in Minsk.

Zie voor meer informatie www.belarusopera.by/en/.

De reis tot nu toe
Amsterdam
Hamburg
Kopenhagen
Oslo
Stockholm
Helsinki
Tallinn
Riga
Vilnius
Warschau

Vorig artikel

Domingo schittert in formidabele Rigoletto

Volgend artikel

Discografie: Verdi’s Siciliaanse vespers

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.