BinnenkortNieuws

Norma opent bioscoopseizoen Royal Opera

Met Bellini’s meesterwerk Norma opent het Royal Opera House op maandag 26 september zijn bioscoopseizoen 2016/2017. De opera is in bijna vijftig bioscopen in Nederland te zien, met Sonya Yoncheva in de titelrol en Antonio Pappano op de bok.

Scène uit Norma bij het Royal Opera House. (© Bill Cooper)
Scène uit Norma bij het Royal Opera House. (© Bill Cooper)

Vincenzo Bellini was 30 jaar toen Norma in première ging in de Scala in Milaan. Het werk zou uitgroeien tot zijn bekendste creatie, al zou hij niet lang van die populariteit kunnen genieten. Vier jaar later overleed hij.

Norma gaat over de Gallische hogepriesteres Norma, die in het geheim een verhouding heeft met de Romeinse proconsul Pollione. Ze heeft zelfs twee kinderen met hem gekregen. Als Pollione haar bedriegt met de jongere priesteres Adalgisa, komt Norma’s wereld op losse schroeven te staan en begint haar geheim naar buiten te komen.

Norma is bekend van de hondsmoeilijke titelrol, één van de zwaarste rollen uit het sopraanrepertoire. In Londen vertolkt de Bulgaarse sopraan Sonya Yoncheva de rol. Ze valt in voor Anna Netrebko, die oorspronkelijk voor de partij gecast was. Als Pollione treedt tenor Joseph Calleja op en Adalgisa wordt gezongen door Sonia Ganassi. De chef van de Royal Opera, Antonio Pappano, staat voor het orkest.

Bellini’s opera wordt geënsceneerd door Àlex Ollé van het theatercollectief La Fura dels Baus. Ollé is bekend van producties van Faust en Il Trovatore bij De Nationale Opera in Amsterdam. Hij steekt Norma in een hedendaags jasje. Tegen de achtergrond van een bloedige burgeroorlog zoomt hij in op het conflict tussen Norma’s innerlijke verlangens en de verwachtingen van de samenleving om haar heen.

Op www.royaloperahouse.nl is een overzicht te vinden van alle Nederlandse bioscopen die Norma vertonen.

Hieronder de trailer van de productie en een uitgebreide introductie door onder anderen Pappano, Calleja en Ollé:

Vorig artikel

Cité de l’Opera: Tristan, Isolde en Wiard

Volgend artikel

Opera per Tutti begint nieuw seizoen

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.

3Reacties

  1. Leen Roetman
    27 september 2016 at 00:26

    In deze enscenering heb ik voorbij zien komen: een generaal Franco look-alike, generaals met gewichtige petten, commando’s met baretten en karabijnen, Semana Santa processies met puntvormige maskers, honderden crucifixen, een moderne design woonkamer, een man in een krap maatpak (Polliono) … Wat dat allemaal van doen had met het verhaal: het vraagteken…
    Gelukkig zong Sonya Yoncheva fantastisch en speelde het orkest zinderend.
    Om 23.45 uur stond ik buiten, dat zijn toch geen tijden meer? In de pauze werd in Cinerama Rotterdam niets aangeboden. De geluidskwaliteit was ook duidelijk minder dan in Pathé.

  2. Maarten-Jan Dongelmans
    27 september 2016 at 08:28

    Er komt nóg een marathonvoorstelling aan: op 8 oktober. Tristan und Isolde vanuit New York met Sir Simon Rattle op de bok. Bij CineMec Utrecht, Nijmegen en Ede start de inleiding al om 17.45 uur. De voorstelling is ingeschat op 4 uur en 3 kwartier. Maar ja: het betreft dan ook een bijzonder moment. De Live in HD Series bereiken met Tristan und Isolde hun 100ste uitzending! En dan wil The Met wel uitpakken.

  3. Rudolph Duppen
    27 september 2016 at 13:10

    De Rooms katholieke setting leverde spectaculaire beelden op maar had niets te maken met het verhaal. Het was sowieso bevreemdend om niet te zeggen ironisch dat een vrouw die in de Rooms katholieke eredienst geen enkele rol speelt hier de dienst uitmaakte. Ik denk dat de regisseur zijn in zijn jeugd opgelopen katholieke trauma’s in deze productie probeerde te verwerken.

    Muzikaal viel er veel te genieten. Sonya Yoncheva overtrof mijn stoutste verwachtingen.Ze had kennelijk de opnames van Callas goed bestudeerd want ze kleurde haar stem prachtig, zong de recitatieven betekenisvol en wist de tekst voortreffelijk over het voetlicht te brengen. De hoge c’s aan het einde van de aria’s en ensembles liet ze achterwegen en ik betwijfel of ze die comfortabel gehaald zou hebben. Ganassi en Calleja hadden niet echt de physique du role maar zongen goed. Calleja had af en toe intonatie problemen maar wie heeft die niet als je in zo’n vijandige omgeving verkeert. In Sonja Ganassi meende ik de tweelingzuster van Jeanne Moreau te herkennnen maar dat zal misschien niet bij iedereen het geval zijn geweest.Het orkest speelde tegen het einde van de opera zeer opzwepend en in hoog tempo aangespoord door een bevlogen Sir Antonio Pappano.