CD-recensiesFeatured

Jonas Kaufmann is ruwe schoonheid

In de tenor van Jonas Kaufmann gaat een bijna brute kracht schuil. Alsof hij zo uit de wilde natuur van het schilderij van Caspar David Friedrich op de cover van zijn nieuwe cd is gestapt. ’t Is mooi. Uniek vooral.

Kaufmann Jonas Kaufmann maakt furore in de operawereld. Bij de grote operahuizen is hij inmiddels een welkome gast. Zijn eerste album bij Decca vulde hij met bekende tenoraria’s. Voor zijn tweede album heeft hij gekozen om geheel Duits te gaan, met aria’s van Mozart, Schubert, Beethoven en Wagner.

Het is een teken van de ‘spectaculaire diversiteit’ van Kaufmanns rollen, aldus de begeleidende tekst bij de cd. Divers zijn de rollen zeker, maar zijn stem zelf is in alle partijen van eenzelfde karakter. En eenzelfde pracht.

Eén van de rollen die Kaufmann op zijn cd zingt, is Siegmund uit Die Walküre. Hij omschrijft het zelf als bijna ‘baritenor’. Precies de term die ik voor zijn stem zou gebruiken. Als Kaufmann sommige aria’s inzet – zoals de eerste, ‘In fernem land’ uit Wagners Lohengrin – denk je dat je met een bariton te maken hebt.

Kaufmanns stem is diep en krachtig. Bruut, mannelijk, heroïsch. Hij bezit een bepaalde natuurkracht waarin zijn timbre volledig ondergedompeld is. Zelfs als hij zijn volume tot intiem pianissimo terugbrengt, blijft dat karakter in zijn stem doorklinken. Het maakt zijn tenor uniek, ‘anders dan anders’.

Persoonlijk vind ik hem daardoor wat minder in de muziek van Mozart. Ik hoor liever een wat gepolijstere tenor. Maar in Wagner en ook in de heftige partijen van Schubert en Beethoven komt zijn zang volledig tot bloei. Het crescendo aan het begin van zijn aria uit Beethovens Fidelio is dondersknap en zijn twee fragmenten uit Lohengrin zijn wonderschoon.

Soms klinkt het wel alsof hij zware inspanningen moet doen om zijn hoge noten te grijpen – als een bariton die heel hoog probeert te zingen. Maar aan de andere kant draagt dat ook bij aan de heftigheid in zijn zang.

Kaufmann mag zich gelukkig prijzen met de begeleiding van het Mahler Chamber Orchestra onder leiding van de ervaren Claudio Abbado. Het orkest weet iedere aria sterk te kleuren, en die sfeer seconde voor seconde vast te houden.

Zanger en orkest hebben zo een mooi gekleurd album weten te produceren. Een album dat perfect past bij de ongerepte natuur op het schilderij van Caspar David Friedrich (‘De wandelaar boven de nevelen’).

Ik moet zeggen dat ik even moest wennen aan het ruwe karakter van Kaufmanns stem. Maar uiteindelijk kan ik niets anders concluderen dan dat het ruwe schoonheid is. Bravo.

Zie hieronder de trailer van het nieuwe album van Jonas Kaufmann.

Vorig artikel

Turandot in Olympisch stadion China

Volgend artikel

De schatkamer van VAI

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.

6Reacties

  1. frans smid
    17 oktober 2009 at 19:53

    Luister in moment naar de BBC uitzending van de registratie van Don Carlo met Kaufman. Wat opvalt bij hem is dat hij veel”keeld” en dat je daar door heen moet luisteren, daar achter zit wel veel viriele schoonheid, en afwisseling en kleur, met soms wat nauwe passages in de hoogte, legato en frasering…maar never a dull moment….hopelijk krijgt hij de tijd/ruimte om verder goed te rijpen…..

  2. Basia Jaworski
    17 oktober 2009 at 21:15

    Rijpen?
    Hmmmmm ….
    Zo “jong” is hij ook niet meer, hij is al 40 gepasseerd!
    Ik luister ook en ben er niet echt kapot van. Noch van Kaufman en noch minder van Poplavskaya. Maar Keenlyside is werkelijk fenomenaal als Posa.

  3. .erda
    31 juli 2012 at 01:33

    Ik zag kaufmann in NY in Siegmund! Onvergetelijk! Al dat geleuter over “ongepolijst” … Een live ervaring
    Veegt dat allemaal onder tafel.

  4. bea
    15 december 2012 at 07:36

    Ik zag Kaufmann in Brussel (15 april 2012). Het was een concert om nooit meer te vergeten. Het publiek was laaiend enthousiast. Hij heeft maar liefst toegiften gegeven.
    In oktober zag ik hem in München in Tosca. Het was een sublieme
    vertolking van Cavaradossi ! Een heel groot kunstenaar met een enorm charisma

  5. fred
    16 december 2012 at 23:28

    ik was er ook en hij gaf zich volledig vandaar dat ie daarna rust moest nemen, ik was er niet akpot van, het was mooi maar zeg he, doe even de looks weg en het baasje verliest heel wat van zijn dikkelige pluimen. In de jaren 50 of zestig was ie een provincietheater tenor, wat niet negatief bedoeld is…trouwens als die hoogte bij hem wegvalt wordt ie een bariton.

  6. Isolde227
    19 mei 2013 at 15:35

    Typisch om Kaufmann op zijn looks goed dan wel af te keuren. Een meer objectief oordeel zou meer op z’n plaats zijn. Laten we bijvoorbeeld eens kijken naar zij. Interpretatie van Schuberts Muellerin die werkelijk van een schoonheid is die de beste opnamen van Dietrich Fischer-Dieskau of de zeldzaam mooie opname van Fritz Wunderlich evenaart. Kaufmann heeft natuurlijk zijn eigen, volkomen unieke geluid en dat staat volkomen los van zijn mooie voorkomen.