Cd-zomer: Koning Nucci en meester Verdi
Iedere zomer eindigt de Place de l’Opera-redactie het operaseizoen met een berg onbesproken cd’s. In de nieuwe serie ‘Cd-zomer’ plukken we iedere donderdag een genegeerde titel uit de stapel. In aflevering 1: Kings & Coutiers van bariton Leo Nucci.
De cd in één zin
Veteraan Leo Nucci (71 jaar ten tijde van de opname) geeft in het kader van de Rosenblatt Recitals een bloemlezing van Verdi’s repertoire voor bariton, met aria’s uit tien verschillende opera’s en vier aanvullende Verdi-liederen.
Hebben we inderdaad wat gemist?
Absoluut. Leo Nucci is een icoon. Zijn machtige bariton gaat al bijna vijf decennia (!) mee, maar is nog altijd rijk aan klank en kleur. Dit album getuigt daar volop van. De cd is bovendien origineel geprogrammeerd en bezet.
Vijf plussen en minnen
+ Luisteren naar Leo Nucci is een ontzagwekkende ervaring. Niet alleen vanwege de imposante omvang van zijn stem en het gemak waarmee hij hoog en laag weet uit te halen, maar ook vanwege de imposante omvang van zijn loopbaan. Je hoort als het ware een levend stukje operageschiedenis. Dit is een artiest van het kaliber Plácido Domingo. Twee zeventigplussers die niet kapot te krijgen zijn.
+ Luisteren naar Leo Nucci is een ontroerende ervaring. Zijn stem ademt drama en emotie. Hoor bijvoorbeeld de wanhopige woede in ‘Cortigiani, vil razza dannata’ uit Rigoletto, het hartzeer in ‘O vecchio cor, che batti’ uit Il due Foscari of de intense bede ‘Dio di Giuda’ uit Nabucco.
+ De fragmenten worden in een verrassende bezetting uitgevoerd. Pianist Paolo Marcarini heeft de muziek gearrangeerd voor zijn ensemble (twee violen, altviool, cello, harp, piano). De klank is gevarieerder en voller dan die van de gebruikelijke pianobegeleiding bij recitals, maar blijft niettemin intiem. Aan diverse aria’s gaat een door Marcarini geschreven prelude vooraf met thema’s uit de betreffende opera. Erg geslaagd.
+ Nucci zingt behalve aria’s ook vier liederen van Verdi, waaronder Tre preghiere, drie gebeden. Ze vormen een originele aanvulling op de min of meer bekende opera-aria’s. Nucci zingt ze met veel gevoel en Marcarini heeft ze prachtig bewerkt.
– Hoewel zijn instrument nog helemaal intact is en zijn hoge noten verbluffend fris en krachtig klinken, vertoont Nucci’s zang wel een paar – in mijn beleving – minder fraaie trekjes. Hij zet zijn noten erg zwaar aan, wat hem hier en daar geforceerd dramatisch doet overkomen, en hij heeft soms even een aanloopje nodig voordat hij een noot in het hart raakt.
Zomertip
Wat kun je met deze cd in de zomerweken? Ik zou zeggen: ga op vakantie naar de Italiaanse provincie Parma, breng een bezoekje aan de Villa Verdi in Busseto en vul ’s avonds uw vakantiehuisje of hotelkamer met de grote klanken van koning Nucci. De ideale atmosfeer om vertrouwder te raken met Verdi en zijn oeuvre.
Extra voordeel is dat u dan niet heel ver van de Scala in Milaan verwijderd bent (100 kilometer vanaf Busseto). Een buitenkansje, want daar is Nucci op 27, 29, 31 juli en 4 en 6 augustus in levenden lijve te zien. Hij zingt Figaro in Il barbiere di Siviglia van Rossini.
Slotnoot
Vele concerten uit de serie Rosenblatt Recitals zijn door Opus Arte op cd uitgebracht. Daaronder redelijk recent een concert van tenor Francesco Meli en een concert van sopraan Ekaterina Siurina. Beide albums zijn zeer aan te bevelen. Meli brengt een boeiend programma met zeer uiteenlopend repertoire en bewijst meer roem en aandacht te verdienen dan hij nu krijgt. Siurina vult haar programma met belcantomelodieën, verfijnd en geraffineerd uitgevoerd.
De auteur
10Reacties
Inderdaad is Leo Nucci een artist van het kaliber Plácido Domingo, maar met dit verschil, dat hij in z’n eigen stemvak is gebleven!
Gelukkig wel. Zo’n stemvakwissel blijft wennen, zoals Domingo in de baritonrol en indertijd Jessye Norman in een altpartij.
Wat niet wegneemt dat Domingo die baritonrollen (op zijn heel eigen manier) toch vokaal niet zo slecht doet en zeker scenisch in die rollen nu overtuigender overkomt…
Maar Leo Nucci is inderdaad in die rollen onovertrefbaar, zoals ik dit seizoen bij zijn Rigoletto in Luik nog mocht vaststellen…
Klopt, maar de wijze waarop Domingo vorig jaar Luna zong in Salzburg stemt niet vrolijk.
De mens wordt natuurlijk ook ouder (zelfs hij!) en hij zingt nog steeds heel (te?) veel…
Ik heb overigens die produktie op TV gezien. Netrebko vond ik er stralend in; Lemieux ook. En visueel vond ik het een heel originele en prachtige produktie (Hermanis). Waar blijft de DVD? Er bestaat natuurlijk al één met Domingo en Netrebko, maar toch…
Er bestaat ook een dvd van Domingo (in de rol van Manrico) met Von Karajan op de bok (Weense Staatsopera) en die blijft onvergetelijk (Domingo viel hier op het allerlaatste moment in voor de afzeggende Franco Bonisolli). Dit is de tenor Domingo op zijn best en daar kan Domingo de bariton tijdens de Salzburgse zomer van 2014 een puntje aan zuigen.
Ja, met Capucilli en Kabaivanska; die heb ik ook. Ik heb er nog niet naar gekeken, maar ik heb destijds die uitvoering wel een paar maal op TV gezien. Uiteraard was Domingo toen als tenor EN in zijn jongere tijd (veel) beter, dat spreek ik zeker niet tegen. Ik zeg alleen dat hij nu nog steeds, als bariton, de moeite waard om volgen is…
Ja Stefan en Maarten-Jan, wat zo’n opmerking losmaakt hè. Niet alleen de Luna was verschrikkelijk ook de Francesco Foscari en de Rigoletto verdienen niet bepaald de schoonheidsprijs en eigenlijk Macbeth enz.enz. ook niet, maar zolang het publiek op de stoelen blijft staan juichen en de eens zo grote tenor wijsmaakt dat het fantastisch is vrees ik, dat er nog veel meer baritonrollen aan de neus van nieuwe- talentvolle zangers voorbij gaan.
Om met Stefan te spreken: we blijven het volgen (en – laat ik eens een understatement gebruiken – ons verbazen).