Achtergrond

Opera van het Jaar 2017: La clemenza di Tito

La clemenza di Tito van het Orkest van de Achttiende Eeuw is door de lezers van Place de l’Opera uitgeroepen tot Opera van het Jaar 2017. De productie kreeg een derde van de honderden stemmen. Tweede was La forza del destino van De Nationale Opera.

Dirigent Kenneth Montgomery, mezzosopraan Rosanne van Sandwijk en sopraan Laetitia Gerards in La clemenza di Tito. Van Sandwijk en Gerards waren ook genomineerd voor de Schaunard Award. (© Hans Hijmering)

Er waren vijf producties genomineerd voor de titel Opera van het Jaar 2017, samengesteld op basis van de top 3-lijstjes van zestien operakenners. De semiscenische uitvoering van La clemenza di Tito werd door vier kenners genomineerd.

De lezers van Place de l’Opera konden van 21 tot en met 28 december stemmen om de rangorde van de vijf producties te bepalen. Hieronder de volledige uitslag:

1. La clemenza di Tito (Orkest van de Achttiende Eeuw)
2. La forza del destino (De Nationale Opera)
3. Salome (De Nationale Opera)
4. Eine florentinische Tragödie / Gianni Schicchi (De Nationale Opera)
5. Wozzeck (De Nationale Opera)

Het Orkest van de Achttiende Eeuw toerde in oktober door het land met La clemenza di Tito en zette daarmee zijn inmiddels imposante cyclus Mozart-opera’s voort. Eerder nam het orkest Le nozze di Figaro, Così fan tutte en Die Entführung aus dem Serail onder handen.

Place de l’Opera noemde La clemenza di Tito een “sopranenfeest”. “Vier fris gestemde en krachtige sopranen, twee in de hoge ligging en twee in mezzo-afdeling, zorgden voor een kleurrijke en krachtige uitwerking van Mozarts meesterwerk”, aldus de recensent. Behalve de grotendeels Nederlandse cast werden ook de leden van Cappella Amsterdam en maestro Kenneth Montgomery geprezen om hun prestaties.

Orkestdirecteur Sieuwert Verster vindt de onderscheiding “ongelofelijk goed nieuws”, zeker gezien de vier grote DNO-producties die naast La clemenza op de shortlist stonden. “Een groot geluksgevoel doorstroomt me”, reageert hij. “Gek genoeg was de tournee niet eens zo goed bezocht, omdat het toch een wat onbekender werk is, maar de reacties waren juichend.”

Verster vertelt hoe oprichter Frans Brüggen (1934-2014) altijd al een opera met zijn orkest wilde doen, maar hoe het er lange tijd niet van kwam. Dat veranderde toen ze regisseur Jeroen Lopes Cardozo ontmoetten. “Hij zei: ‘Ik wil opera doen, maar word niet gevraagd, jullie willen opera doen, maar worden niet gevraagd, waarom doen we niet iets samen?’”

Het begon met een internationale tournee met Les Indes galantes in 2004. Met het oog op de gezondheid van Brüggen bleef het operagenre daarna een tijd onberoerd, “maar deze muziek is te mooi om te laten liggen”, zegt Verster. Dat leidde tot het idee van semiscenische uitvoeringen van Mozart-opera’s, een concept dat in 2011 gelanceerd werd met Die Entführung aus dem Serail, door Brüggen zelf geleid. De productie was een succes, net als de drie titels die daarop volgden.

Sieuwert Verster heeft goed nieuws voor de toekomst: in oktober 2019 komt het orkest met een serie voorstellingen van Don Giovanni. Ook die productie zal, zoals gebruikelijk bij het Orkest van de Achttiende Eeuw, bezet zijn met veel “Nederlandse supersterren”. Kenneth Montgomery heeft wederom de muzikale leiding.

De redactie van Place de l’Opera feliciteert het Orkest van de Achttiende Eeuw, Cappella Amsterdam, dirigent Kenneth Montgomery, regisseur Jeroen Lopes Cardozo, de solisten Anders Dahlin, Paula Murrihy, Deirdre Angenent, Laetitia Gerards, Rosanne van Sandwijk en Henk Neven en alle andere betrokkenen met het succes van deze productie!

Op een later moment zal de redactie de award van Opera van het Jaar 2017 persoonlijk overhandigen.

Vorig artikel

Deutsche Oper Berlin hervat voorstellingen

Volgend artikel

Aylin Sezer wint Schaunard Award 2017

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.

5Reacties

  1. Jan de Jong
    29 december 2017 at 11:11

    Van harte gefeliciteerd!

    Het meest opvallende – maar niet verrassende – van deze verkiezing is dat er opnieuw geen voorstelling van de Nationale Opera gekozen is. Voor zover ik me kan herinneren hebben tot nu toe altijd andere gezelschappen gewonnen. De haat-liefde verhouding van veel vaste bezoekers van deze site met de Nationale Opera heeft opnieuw geleid tot de keuze van de underdog.

  2. Jan de Jong
    29 december 2017 at 11:22

    Beste redactie: een vraag: zouden jullie de exacte uitslag kunnen publiceren: naam productie en aantal stemmen? Verkiezingen zijn geloofwaardiger met exacte uitlagen. Het is ook interessant om te zien wat de verschillen tussen de diverse producties zijn. Of desnoods percentages in plaats van aantallen stemmen, als jullie niet willen laten zien dat enkele honderden stemmen, in de praktijk ruim 200 stemmen betekent.

    Bedankt en nogmaals hulde voor deze mooie site.
    Ik wens alle betrokkenen en lezers van Place de l’Opéra een heel voorspoedig en operarijk 2018.

  3. Maarten-Jan Dongelmans
    29 december 2017 at 11:24

    Terechte winnaar! Creatief in alle eenvoud en heerlijk om als luisteraar en toeschouwer te ondergaan. Proficiat Sieuwert. Zet je ook nog een keer Zaide op de speellijst?

  4. Pieter K. de Haan
    29 december 2017 at 12:57

    Ik heb op “La forza del destino” gestemd, misschien wel omdat ik “La clemenza di Tito” en “Salome” om uiteenlopende redenen gemist heb. Ik feliciteer natuurlijk alle medewerkenden aan “La clemenza di Tito” van harte met deze uitverkiezing maar eerst en vooral dirigent Kenneth Montgomery, die we m.i. de afgelopen jaren veel te weinig hebben “gehoord”.

  5. Kersten van den Berg
    29 december 2017 at 20:27

    Alle Tito-betrokkenen: van harte proficiat. Ook DNO: gefeliciteerd met alle vier genomineerde prachtproducties. (Tito had ik niet bijgewoond.)
    De double bill moest ik laten afvallen, enkel en alleen omdat het verschijnsel eenakter mij minder aanspreekt. Als Wozzeck een betere regie had gehad zouden de drie overige nagenoeg ex aequo zijn geëindigd. Over La forza en Salome zou ik hebben moeten dobbelen als niet Eva-Maria Westbroek voor mij uiteindelijk de doorslag had gegeven. Het alles nog eens de revue laten passeren betekende voor mij nog eens extra nagenieten!