CD-recensies

Een geheime uitnodiging van Christiane Karg

Ze is Duits, net als Strauss. Ze komt uit Beieren, net als Strauss. En ze is sopraan, net als Strauss’ eerste vrouw en inspiratie Pauline de Ahna. Argumenten genoeg voor de populaire Christiane Karg om in dit Strauss-feestjaar een album met liederen van de componist uit te brengen. Een cd om bij weg te dromen.

Karg StraussDe schitterende cover van de nieuwe, inmiddels derde solo-cd van Christiane Karg heeft als opschrift: ‘Heimliche Aufforderung’ (geheime uitnodiging). De sopraan staat half verscholen achter een houten deur en lijkt te willen zeggen: kom binnen, zodat jij en ik, heel intiem, deze muziek kunnen delen.

Eenmaal binnen valt het ‘heimliche’ wat tegen. Hoe is het mogelijk dat liedzangers uit de 220 liederen die Richard Strauss in zijn leven componeerde toch altijd weer ‘Das Rosenband’, ‘Ständchen’, ‘Zueignung’, ‘Morgen’ en ‘Allerseelen’ kiezen? Is de rest van het oeuvre dan zo slecht?

Gelukkig paart Karg deze hits met originelere keuzes. De sopraan heeft bijvoorbeeld twee vroege liederen opgenomen. In het toegankelijke ‘Alphorn’ (1878), met ‘meezingende’ hoornsolo van Felix Klieser, vind je het stempel terug dat Strauss’ vader, hoornist van de Beierse hofopera, op de muzikale verzinsels van de tiener Strauss drukte. Ook klinkt het lichtvoetige ‘Begegnung’ (1880).

Aan de andere kant van de tijdlijn staat ‘Malven’ (1948), het allerlaatste werk dat Strauss voltooide. Mooi om het verschil tussen de jonge en de oude Strauss te horen. Waarbij de oude Strauss veel geraffineerder en fijnzinniger voor de dag komt. Maar dat kan ook niet anders, na zo’n imposante muziekcarrière.

In de selectie van Karg werd ik verder verrast door het speelse ‘Hat gesagt’. En ‘Geduld’, ‘Madrigal’ (naar een gedicht van Michelangelo), ‘Freundliche Vision’ en het titelnummer ‘Heimliche Aufforderung’ behoren mijns inziens zeker tot hoogtepuntjes uit het liedrepertoire van Strauss.

Karg is een jonge zangeres, die net als diverse andere bekende zangeressen in 2006 in Salzburg doorbrak. Ze heeft een lichte stem, wat haar helpt om lenig met haar frases om te gaan. In de vlotte liederen is dat prachtig om te horen, in de langzamer, meer uitgerekte melodieën komt ze naar mijn smaak ‘body’ tekort. Al is het ook weleens mooi om bijvoorbeeld ‘Morgen’ op een minder zwaar aangezette wijze te horen zingen.

Wat ik erg sterk vind in Kargs vertolkingen is de manier waarop ze de verhalen van de liederen weet te vertellen. Ze heeft een expressieve dictie en een zeer heldere en tegelijk sierlijke verteltrant, waarmee ze de liedteksten op een logische en pakkende wijze weet over te brengen, zin voor zin. Karg ziet liederen als “opera’s van twee of drie minuten” en dat is te horen in haar spannende vertolkingen.

Liedbegeleider pur sang Malcolm Martineau laat zich van zijn beste kant horen met subliem pianospel en een fluwelen touch waar iedereen jaloers op kan zijn.

Samen trekken Martineau en Karg je steeds verder mee in de wondermooie liedwereld van Strauss, zodat de cd uiteindelijk toch uitloopt op die intieme muzikale ervaring waartoe Karg op de voorkant lijkt uit te nodigen. Bravo!

Vorig artikel

Finley en Sanderling eren Sjostakovitsj

Volgend artikel

Manon Lescaut met Kaufmann in bioscoop

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.

4Reacties

  1. 13 juni 2014 at 16:04

    “Is de rest van het oeuvre dan zo slecht?”
    Wat mij betreft, is het antwoord op die vraag: “ja” 😉

    Er zou een wereldwijd verbod moeten komen op de uitvoering van o.a. zijn Brentano-liederen of Mädchenblumen; zelfs de VLL kunnen mij maar matig bekoren. Enkel Opus 10 en 27 zijn goed tot briljant, naast nog een paar andere liederen… De hele Krämerspiegel vind ik ook wel leuk, maar wordt veel te weinig uitgevoerd.

  2. 14 juni 2014 at 11:54

    Het zegt meer over jou dan over Strauss vrees ik Margo…

  3. stefan caprasse
    16 juni 2014 at 08:59

    Ik vrees dat ik het met die laatste opmerking toch eens ben. Maar ik ken natuurlijk wel Uw mening over Richard Strauss… Toe nu, Margo, de 4 letzte Lieder bv zijn toch een absoluut meesterwerk! (vind ik toch) En laten we niet beginnen met wereldwijde uitvoeringsverboden uit te vaardigen, want als iedereen daarmee gaat beginnen, wordt er binnenkort NIETS meer gespeeld. Overigens blij U hier te ontmoeten ; zien we mekaar zaterdag in de Munt bij Veronique Gens?

  4. 16 juni 2014 at 18:52

    Over smaak valt wel degelijk te twisten. De Brentano-liederen? Groot favoriet!!