Hojotoho Management bracht in samenwerking met SVP Kunst en onder de bezielende leiding van de bewonderenswaardig actieve Wiebke Göetjes dit weekend Rusalka van Dvorák in het Amsterdamse Westerpark. Lezer Hans van Verseveld genoot.

Alles zat nou eens lekker mee. Het was een zwoele voorjaarsavond zonder hinderlijke wind en de locatie aan de speelvijver in het Westerpark was goed gevonden, aangezien het lyrische drama zich nou eenmaal afspeelt onder en boven water. Prachtige bomen en sfeervolle verlichting maakten dat verder decor niet nodig was.

Daar stond tegenover dat zowel de zangers als het orkest soms hinderlijk gestoord werden door verkeersgeluiden en door de trein Amsterdam-Haarlem, die zo ongeveer om de vijf minuten langs reed.

Vroegere optredens van dit ad hoc gezelschap vonden op een rustiger en akoestisch betere locatie plaats, maar speciaal voor deze opera was dus gekozen voor de vijver in het park en zonder enige versterking was dit voor de zangers en het orkest toch wel een hele zware opgave.

Dvorák vraagt veel van z’n zangers. De vijf grote partijen waren alleszins behoorlijk goed bezet. Mirjam Lo tam Loi zette een ontroerende Rusalka neer en dat is gezien de zwaarte van de partij een zeer knappe prestatie. Het ‘lied aan de maan’ blijft toch één van Dvoráks mooiste composities.

Haar droomprins werd krachtig gezongen en gespeeld door Mark Omvlee. Zo’n tenorpartij van Dvorák vraagt het uiterste van een zanger en zonder de akoestiek van het theater is dat nog eens extra moeilijk. Petje af voor deze jonge zanger.

De Waterman is een partij waar een krachtige bas-bariton aan te pas komt. Arjan Man moest de hele avond doorbrengen ín de vijver en zijn gezicht was wel erg ingepakt in slierten en bladeren, waardoor zijn zang naar mijn idee enigszins belemmerd werd. Zijn ontroerende aria in het derde bedrijf zong hij met verve en zo te horen in de originele taal.

En dan zijn er nog de twee doerakken, Jezibaba en De Vreemde Vorstin, die roet in het romatische eten gooien. De heks Jezibaba werd heel effectief gespeeld en gezongen door Maria de Moel. Met haar warme stem met indrukwekkende laagte overtuigde ze zeer. Zeker ook door haar spel.

En dan natuurlijk ‘onze’ Wiebke. De Vreemde Vorstin kreeg van La Göetjes het volle pond. Die kan zingen hoor! Volgens mij had zij twee weken geleden best de Tosca in het Concertgebouw kunnen overnemen van Violeta Urmana, die het zonodig op het allerlaatste moment liet afweten! Knap, dat zij ook nog het koor instudeert. Je moet er maar tijd voor hebben.

De drie Nimfen zongen hun bepaald niet makkelijke harmonieën heel geslaagd, veelal wadend door de vijver in prachtige kostuums. De gewaden van de dames in deze opera waren mooi en zinvol. Die van de heren konden er mee door.

Ten slotte speelde het Nieuw Philharmonisch Orkest onder leiding van Tjalling Wijnstra een prima partij. Wijnstra had de zangtouwtjes strak in handen en ondanks de niet ideale omstandigheden onder de blote hemel, waren er geen grote ontsporingen te bespeuren. Een (te) klein orkest is altijd veruit te prefereren boven pianobegeleiding, dus dank aan www.westerparkkunst.nl dat het er af kon!

Graag meer in de toekomst van www.hojotohozangstudio.nl.