Achtergrond

De wereld in 40 operahuizen: Wellington

Wat rond 1600 in Italië begon, is inmiddels een mondiaal fenomeen. Opera, je vindt het bijna overal. In een tamelijk roekeloze trip over de wereld worden veertig willekeurige operahuizen uitgelicht, met een kiekje en een praatje. In deel 16 het Opera House in Wellington.

We slaan Indonesië, de Filippijnen en de omliggende gebieden over en vliegen rechtstreeks (zo'n 9500 kilometer) van luchthaven Kai Tak in Hongkong naar Wellington International Airport in Nieuw-Zeeland, op weg naar het charmante Opera House aan Manners Street.

Het gebouw
Het Opera House in Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland, is gevestigd aan Manners Street, op een steenworp afstand van het St. James Theatre op Courtenay Place, dat tegenwoordig onder dezelfde organisatie valt.

Het operahuis werd gebouwd tussen 1911 en 1914 volgens een ontwerp van William Pitt, al had de lokale architect Albert Liddy de leiding over het project. Op paaszaterdag 1914 gingen de deuren van het gebouw voor het eerst open. Het was destijds één van de grootste theaters in ‘Australasia’.

Het gebouw werd gedoopt als Grand Opera House, kreeg na een reconstructie in 1977 de naam State Opera House en staat heden ten dage bekend als simpelweg The Opera House.

Het gebouw heeft dikke stenen muren, houten vloeren, rijkelijk gedecoreerde foyers, een zaal met een koepelplafond, marmeren trappen en nog meer typische accessoires van de in het begin van de twintigste eeuw gebruikelijke architectuur. In 2001 werd een groot deel van het interieur vernieuwd.

Het operahuis heeft een groter toneel dan het operahuis van Sydney en, zo schrijft het trots op haar site, zelfs West End in Londen heeft slechts twee tonelen die groter zijn.

Het verhaal gaat dat er in het bijna honderd jaar oude theater drie geesten ronddolen. ‘Old friends from the past…’

Het gezelschap
Het operahuis in Wellington programmeert opera, drama, ballet, concerten en grote bijeenkomsten. Het is daarmee een ‘social and entertainment venue’.

De operavoorstellingen worden verzorgd door de NBR New Zealand Opera. Het gezelschap ontstond in 2000 toen de Wellington City Opera (opgericht in 1892) en de Auckland Opera (opgericht in 1970) besloten om vanwege financiële redenen samen verder te gaan.

Het gezelschap produceert jaarlijks drie opera’s in Wellington en Auckland. Voor haar producties werkt het regelmatig samen met het Auckland Philharmonia Orchestra en het Vector Wellington Orchestra, evenals met het Chapman Tripp Opera Chorus, een voornaam koor uit de streek.

De afgelopen jaren zette de New Zealand Opera bekende titels als La Bohème, Turandot en La Traviata op het toneel, evenals de Nieuw-Zeelandse premières van werken als Lucia di Lammermoor, Boris Goedonov en Jenufa.

Naast het produceren van opera’s richt het gezelschap zich op het ontdekken en ondersteunen van nieuw talent door verschillende opleidingsprogramma’s. Ook is er aandacht voor de promotie van opera onder jongeren.

Seizoen 2010/2011
In mei en juni van dit jaar speelde de New Zealand Opera Le nozze di Figaro van Mozart. In oktober staat Verdi’s Macbeth op het programma. De productie, geregisseerd door Tim Albery, was eerder bij Opera North in Engeland te zien.

Guido Ajmone-Marsan dirigeert een cast met onder andere de Italiaanse sopraan Antonia Cifrone als Lady Macbeth, de Roemeense bariton Michele Kalmandi als Macbeth en de in Auckland geboren en door de New Zealand Opera opgeleidde Jud Arthur als Banquo.

Zie voor meer informatie www.nzopera.com.

De reis tot nu toe
Amsterdam
Hamburg
Kopenhagen
Oslo
Stockholm
Helsinki
Tallinn
Riga
Vilnius
Warschau
Minsk
Moskou
Peking
Tokio
Hongkong

Vorig artikel

Piotr Beczala: een Slavische strot van goud

Volgend artikel

Vocale Serie vliegend van start met Pogossov

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.