De Barbier is bij de Nederlandse Reisopera in vertrouwde handen. Het Enschedese gezelschap hernam zaterdag met grotendeels dezelfde cast zijn productie van Il barbiere di Siviglia uit 2013 en kon rekenen op veel bijval van het publiek.

Er bestaat een enorm opera-epos over oorlog en vrede van Sergej Prokofjev. Er is een geweldig oratorium over oorlog van Benjamin Britten. Er is een opera over de impact van oorlog van Nicholas Lens (Shell Shock) en er is een indrukwekkende soldatenmis van Bohuslav Martinù. Daar is nu de eenakter Hercules van Robert Zuidam bijgekomen, gebaseerd op de ervaringen van een soldaat, Bastiaan Everink.

Hij is in Amerika en Engeland al een paar maanden uit, maar vanaf 3 oktober ook in Nederlandse bioscopen te zien: Pavarotti. In de documentaire zoomt regisseur Ron Howard in op de mens en de superster Luciano Pavarotti. De operazanger komt minder in beeld.

Giuseppe Verdi sleutelde al vanaf de voorbereiding in 1867 voortdurend aan zijn Don Carlos. Scène erbij, scène eraf, ballet erbij, ballet eraf, geen vijf bedrijven, maar vier, etc. Zo kan men kiezen uit zeven versies, waarvan zes in het Frans en één in het Italiaans. De laatste versie (in het Frans) is van 1886. Die koos Opera Vlaanderen als opening van haar nieuwe seizoen. Maar toch anders: versie 7a.

Hector Berlioz’ eenhoorn La damnation de Faust vergt veel van een dirigent. Valery Gergiev leidde het werk zaterdag in De Doelen bij de afsluiting van zijn eigen festival met vlagen van grote inspiratie, maar het geheel voelde onaf.