Het speelde zich af in het Amsterdams Concertgebouw, in de NTR ZaterdagMatinee. Maar ik deed mijn ogen dicht en stelde mij het Festspielhaus te Bayreuth voor. Daar klonk in 1876 Das Rheingold. Ik hoorde de magische ontwikkeling vanuit het Es-akkoord. Dat moet toen een sensatie zijn geweest. En dat was het ook zaterdagmiddag, toen Das Rheingold werd uitgevoerd op instrumentarium zoals Wagner voor zich had in 1876.

Kinderstemmen overheersten royaal het geroezemoes voorafgaande aan de première van Hoe Anansi the stories of the world bevrijdde. De grote zaal van Nationale Opera & Ballet zat zaterdagavond tot de nok vol voor een sprookje over een Afrikaanse spin. Zowel leerzaam als onderhoudend amusement.

Het Zwaard van Damocles hing vrijdagavond vervaarlijk boven de première van Roméo et Juliette. Tot grote opluchting van Opera Zuid viel het niet. De theaters mogen open blijven en de geplande voorstellingen van Gounods liefdesopera kunnen gewoon doorgaan. Maar goed ook: de nieuwe productie streelt oor en oog.

‘Ich würde für Ihr Stück kaum gut genug tanzen’, zo reageert Lulu op de uitnodiging om op te treden in een theaterstuk. Valse bescheidenheid, want sopraan Barbara Hannigan maakte haar entree op spitzen en draaide met vlotte bewegingen het podium op. Ze zou dat dansen drie bedrijven lang volhouden, terwijl zij in haar zingen evenmin een zwak moment kende in de productie van Alban Bergs opera die de Brusselse Munt na tien seizoenen heeft hernomen.

Vorig jaar overleed Aat Klompenhouwer, omschreven als ‘het hart van het Internationaal Lied Festival Zeist’. Als eerbetoon vulde bariton Benjamin Appl zondagavond het slotconcert van het festival met liederen uit de romantische periode die Klompenhouwer zo koesterde. Met oog en oor voor contrast weefde Appl ook een aantal meer moderne composities door zijn recital. Het werd een verpletterend optreden.