Zowel regisseur Jean-Pierre Ponnelle als collega Pierre Audi zette ooit een cyclus Monteverdi-opera’s op het toneel. De reeksen werden verfilmd en uitgebracht. Dat leent zich uitstekend voor een vergelijkend onderzoek. Eentje waarin beide heren elkaar niet veel ontlopen.

Onbekende opera’s zijn altijd de moeite van het zien waard, maar er kleeft wel een risico aan: het kan dat het werk niet ten onrechte onbekend is gebleven… Tijdens het eerste, zeer ongeloofwaardige deel van Marcella van Umberto Giordano denk je dat dat laatste het geval is. Het sterk lyrische slot zet gelukkig weer wat recht.

Authentieker kan het niet: Monteverdi’s oeropera L’Orfeo tegen de achtergrond van het Hof van Mantua. Regisseur Pier Luigi Pizzi koos in een productie van het Teatro Real voor die plek, waar de opera in 1607 het levenslicht zag. Helaas was Pizzi niet consequent. De spanning in de muziek was dat evenmin.

Joyce DiDonato vestigde zaterdag (4/7) alle aandacht op zich door met gebroken been een volledige Il barbiere di Siviglia uit te zingen. Nu haar kranigheid door jan en allemaal bejubeld wordt, is het geen gek moment om een ander heroïsch staaltje van haar op te rakelen: haar grootse Dejanira uit Händels Hercules.

Wilt u volop genieten van Mozarts meesterwerk Don Giovanni? Koop dan de recent op dvd uitgebrachte productie van het Royal Opera House. Met een cast van louter sterren worden de acht karakters uit de opera ijzersterk neergezet en klinkt er non-stop fantastische muziek.