De opera’s van Zemlinsky zijn, zeker vergeleken met die van tijdgenoten als Alban Berg en Richard Strauss, onbekend. Mooi dus dat Opera Vlaanderen Der König Kandaules brengt. Helaas is de productie uiterst bizar. De regie werpt niet alleen een barrière op tussen publiek en drama, maar leidt bovendien af van de hoogstaande prestaties van zangers en orkest.

Ze was Anna Bolena, ze was Maria Stuarda en op zaterdag 16 april was ze – voor het oog van een mondiaal bioscooppubliek – Elisabetta in Roberto Devereux. Daarmee completeerde sopraan Sondra Radvanovsky op fraaie wijze Gaetano Donizetti’s Tudor-trilogie. Een tour de force.

Anderhalf jaar geleden speelde de Opéra Royal de Wallonie Manon van Massenet. Toen memoreerde ik al dat de veel onbekendere Auber Massenet was voorgegaan, niet wetend dat zijn Manon-opera dit seizoen in Luik op de planken zou komen te staan. Op zaterdag 16 april was ik getuige van de nieuwe productie. Een unieke opera-avond in vele opzichten.

Operaliefhebbers zullen even moeten wennen bij Roméo et Juliette van De Nationale Opera en Het Nationale Ballet. Berlioz’ symfonische drama is geïntegreerd in een eigenzinnige balletvoorstelling van Sasha Waltz, met dynamisch danswerk en een veelzeggend decor.

In de serie Nachtegalen van de jubilerende Doelen in Rotterdam stonden gisteravond Amsterdam Sinfonietta en bariton Thomas Hampson op het podium. Een samenwerking met een gouden randje. In een programma dat schoof van donker naar licht toonde Hampson zijn verbluffende kwaliteit in Duits en Amerikaans repertoire.