Anders dan bij De Nationale Opera in Amsterdam houdt de Opéra Royal de Wallonie in Luik het sprookje van Assepoester hoog. Zij vertrekt met haar geliefde ‘kamerdienaar’, die prins blijkt, in een luchtballon tijdens een flitsend uitgevoerde finale. Geheel naar de ondertitel aangeeft: de goedheid triomfeert.

Dramatische handgebaren, manische blikken en een scala van mooi gezongen emoties. De Oostenrijkse mezzosopraan Angelika Kirchschlager zong Schuberts Winterreise dinsdag in het Concertgebouw als een uitgelaten verhalenvertelster. Met op de piano een stevig spelende Julius Drake.

Op de valreep van het Offenbach-jaar (tweehonderd jaar geleden zag de componist het levenslicht) brengt de Munt in Brussel een nieuwe productie van zijn zwanenzang: Les contes d’Hoffmann. De regie is wankel, de hoofdrolzangeres valt tegen, maar maestro Alain Altinoglu maakt er toch een feest van.

Uiteraard is Lehárs operette Die gelbe Jacke beter bekend onder de naam die het werk na zijn herziening kreeg: Das Land des Lächelns. Maar de enscenering die Sabine Hartmannshenn voor het Aalto-Musiktheater in Essen maakte, legt sterk de nadruk op de oorsprong van dit succesnummer, vooral beroemd geworden door Richard Tauber.

De Nationale Opera brengt als eindejaarproductie een opera voor het hele gezin: Assepoester. Rossini’s La Cenerentola is echter niet het ‘echte’ sprookje, maar een verhaal over gewone mensen in een vergelijkbare situatie, zonder getover met koetsen en jurken. Regisseur Laurent Pelly laat niet na dat te benadrukken in zijn enscenering.