De ZaterdagMatinee-uitvoering van Wagners monumentale opera Parsifal, afgelopen zaterdag, was een doorslaand succes. Na afloop donderde en gierde het applaus door het Concertgebouw. Hoe kon het ook anders, met musici van zó’n topkwaliteit en gedrevenheid.

Je zou denken dat het bijzondere er na een paar keer wel af is, maar nee: het fenomeen ‘opera in de bioscoop’ blijft me verbazen. Dit keer met Don Carlo, rechtstreeks uitgezonden vanuit New York. Een avond van zeldzaam hoog niveau. Zo mooi kan opera zijn.

De grote emoties uit opera’s en de expressieve kracht van het menselijk lichaam gaan goed samen. Dat bewijst Scapino Ballet Rotterdam met de voorstelling TWOOLS at the Opera: een snelle aaneenschakeling van korte dansstukken, geïnspireerd door operamuziek.

De Nederlandse Opera sluit het jaar af met Beethovens opera Fidelio. Een herneemwaardige productie uit 2003, die onder knappe leiding van Marc Albrecht vooral veel orkestraal genoegen oplevert. De zangersploeg valt mij een beetje tegen. Maar ach, ook niet meer dan een beetje.

Een klein zaaltje, een spaarzaam toneelbeeld en een piano. Je hebt maar weinig attributen nodig om een succesvolle operette-uitvoering op de planken te zetten. Het Operettetheater van Boedapest bewijst het met een prachtige productie van Paul Abrahams operette Ball im Savoy.