Het nieuwe album van Cecilia Bartoli, Sacrificium, is geheel gewijd aan castraten. Een kolfje naar de hand van de virtuoze diva, die wederom verbluft met haar ongekende techniek. Of je nu van haar houdt of niet, ze is een unieke artiest.

Chaos in plaats van muziek. Zo betitelde Pravda in 1936 de opera Lady Macbeth van Mtsensk van Sjostakovitsj. Een stroeve start voor zijn tweede opera, zou je kunnen zeggen. Inmiddels wordt de opera echter vrijelijk opgevoerd. Basia Jaworski geeft achtergronden en voorbeelden.

In de regelmatig terugkerende rubriek ‘Opera over de grens’ worden belangrijke premières die onlangs in internationale operahuizen plaatsvonden op een rijtje gezet. Deze keer een hit bij de Metropolitan Opera, een moderne Turandot in Londen en twee zeldzame opera’s in Frankfurt.

Lady Macbeth van Mtsensk van Dmitri Shostakovich is een rauwe opera. Niet mooie, geromantiseerde mensen, maar bloed, zweet en lust maken het verhaal. Wat dat betreft valt een nieuwe productie uit Florence een beetje tegen. Van het orkest spat het ruwe leven wel af, maar de zangers zijn matig.

De productie die het Teatre del Liceu in 2008 van La Cenerentola maakte, barst van de virtuositeit. Juan Diego Flórez en Joyce DiDonato schitteren als liefdesduo, terwijl de rest van de cast er zeker ook mag zijn. Rossini zou er blij mee zijn, dat deze voorstelling op dvd vereeuwigd is.