Een enorm gevoel van bevrediging bekruipt je als Plácido Domingo zijn laatste woorden uitzucht aan het einde van Otello. Beter dan dit is ondenkbaar. Domingo, maar ook Frittoli, Nucci, Muti en Vick halen het onderste uit de kan van Verdi’s opera.

Siegfried is tegenwoordig heel moeilijk te bezetten, want Wagner-tenoren zijn maar dun gezaaid. Alweer een ondermaatse Siegfried (uit Weimar dit keer) levert het bewijs. Maar met een goede bezetting kan de opera van Wagner ook heel wat moois opleveren. Met Plácido Domingo bijvoorbeeld.

Georgina von Benza. Tot voor kort kende ik haar in het geheel niet. Een pakketje uit Boedapest met maar liefst drie solo-cd’s en een Tosca bracht daar verandering in. Bij wijze van ‘Von Benza-marathon’ luisterde ik het hele zwikkie op een avond achter elkaar. En ’t moet gezegd worden: ze is aangenaam gezelschap.

Gezien het succes van de productie van La Juive bij De Nederlandse Opera is menigeen wellicht geïnteresseerd geraakt in deze opera van Fromental Halévy. Eerder deze week plaatste Place de l’Opera een discografie van het werk. Lezer en operakenner Hans van Verseveld heeft nog wat aanvullingen.

In de regelmatig terugkerende rubriek ‘Opera over de grens’ worden belangrijke premières die onlangs in internationale operahuizen plaatsvonden op een rijtje gezet. Deze keer de eerste Twitter-opera, de opening van het seizoen van de Deutsche Oper Berlin en een weergaloze Don Giovanni in Aspen.