Minutenlang een staande ovatie die uiteindelijk leidde tot ritmisch handgeklap door de bijna totaal uitverkochte zaal in het Teatro de Maestranza in Sevilla voor Henry Purcells The Fairy Queen. Het slotapplaus betekende ook het slot van een tournee die al begon in 2023 van een groep jonge zangers van Le Jardin des Voix, de Academie voor jonge zangers van Les Arts Florissants, de dansers van Compagnie Käfig en natuurlijk de geweldige musici van Les Arts Florissanst zelf onder leiding van Paul Agnew.

Het was niet alleen een geweldige, energieke en inspirerende voorstelling geweest, het was klaarblijkelijk ook voor de uitvoerenden een heel emotionerende ervaring. De emoties onder de jonge dansers en zangers kregen vrij baan en er stroomden tranen van blijdschap en het komende afscheid. Wij, het publiek, waren de gelukkige ontvangers van zoveel overtuiging, toewijding en speelgenot in deze voorstelling van Henry Purcells The Fairy Queen.

Show

De semi opera van Henry Purcell is een opmerkelijk werk, dat losjes op Shakespeare’s A Midsummer night’s dream gebaseerd is. The Fairy-Queen werd voor het eerst opgevoerd op 2 mei 1692 in het Queen’s Theatre, Dorset Garden in Londen, door het gezelschap ‘The United Company’, maar in ruim 333 jaar is er veel veranderd in de uitvoeringspraktijk van The Fairy Queen.

Was het in Purcells tijd een werk met gesproken teksten en muzikale omlijsting, in de handen van choreograaf en regisseur Mourad Merzouki is The Fairy Queen een bruisende aaneenschakeling van muziek, zang en dans. En dan is de dans zeker geen hoofse dans, maar hip hop van de bovenste plank! De show, want dat mag je deze voorstelling wel noemen, opent met een ouverture door de op het toneel geplaceerde musici van Les Arts Florissants, die zoals te verwachten, bijna letterlijk de sterren van de hemel spelen. Wat volgt is een spel over de seizoenen, de rol van de Goden onder de mensen en bovenal over de liefde.

Mooier kan het niet, dus meer woorden zijn eigenlijk ook niet nodig. Ik hoef niet te zeggen hoe mooi de fluiten of de trompetten waren, hoe prachtig de celli en het klavecimbel ook de recitatieven begeleidden, hoe mooi het hout, hoe stimulerend en drijvend het slagwerk was of hoe perfect elke solo passage in het orkest klonk. Hoe simpel en doeltreffend mooi de kostuumsmwaren en hoe effectief de belichting en regie. Het was eenvoudigweg allemaal geweldig.

De jonge zangers  van de Jardin des Voix, de studio van Les Arts  Florissant, zingen allemaal mooi, spelen geweldig en dansen mee met de briljante Compagnie Käfig, die op hun beurt meezingen met het koor. Alles komt samen in een blijmakende, levenslustige, geweldige voorstelling.

Energie

In de scenes die elkaar vloeiend opvolgden, is het ‘verhaal’ van De midzomernachts droom haast ondergeschikt aan de beleving en is het de energie van zangers, dansers en musici die de avond vormgeeft.

Van komisch uitbundig spel en zang door Hugo Herman-Wilson als de dronkaard of als Corydon, via immense verstilling door Benjamin Schilperoort in ‘No noise’, waarbij de limieten van het zacht zingen en spelen werden afgetast, tot de ontroering van het lamento ‘O let me ever, ever weep!’ door Juliette Mey in perfecte harmonie duetterend met concertmeester Emmanuel Resche-Caserta, alle scenes zijn juweeltjes. Voeg daarbij de werkelijk verbluffende street-dance en hiphop vol acrobatiek, de perfect samenzang en voorbeeldig stijlvolle uitvoering van Purcells muziek, en je hebt een onvergetelijke avond.

In het Festival Oude Muziek van 2023* had het Nederlandse publiek al de kans dit spektakel mee te maken, ik zag de laatste voorstelling in deze serie en wat ben ik blij dat ik het heb mogen beleven.

Verder lezen, kijken en luisteren

*Ook Franz Straatman genoot in 2023 van The Fairy Queen.

Er is een complete registratie van The Fairy Queen te zien op Youtube.