Het enorme paviljoen dat Jossi Wieler en Sergio Morabito in 2006 voor Così fan tutte ontwierpen, is terug op het toneel van De Nationale Opera. Het liet bij de première op donderdagavond weinig plaats voor intimiteit, maar de twee sterk bezette liefdesparen maakten veel goed.

Er bestaat een enorm opera-epos over oorlog en vrede van Sergej Prokofjev. Er is een geweldig oratorium over oorlog van Benjamin Britten. Er is een opera over de impact van oorlog van Nicholas Lens (Shell Shock) en er is een indrukwekkende soldatenmis van Bohuslav Martinù. Daar is nu de eenakter Hercules van Robert Zuidam bijgekomen, gebaseerd op de ervaringen van een soldaat, Bastiaan Everink.

Giuseppe Verdi sleutelde al vanaf de voorbereiding in 1867 voortdurend aan zijn Don Carlos. Scène erbij, scène eraf, ballet erbij, ballet eraf, geen vijf bedrijven, maar vier, etc. Zo kan men kiezen uit zeven versies, waarvan zes in het Frans en één in het Italiaans. De laatste versie (in het Frans) is van 1886. Die koos Opera Vlaanderen als opening van haar nieuwe seizoen. Maar toch anders: versie 7a.

In de hal van het Luikse operahuis wordt het oog meteen bekoord door een uitstalling van Japanse kostuums. In de nieuwe productie van Madama Butterfly, de opening van het seizoen, stroomde vrijdagavond het toneel vol met kleurige kimono’s en parasols. Een traditioneel begin, met een spannende wending in de slotscènes.

In 1893 werden ze samengevoegd, de eenakters Cavalleria rusticana uit 1890 en Pagliacci uit 1892. Als Cav/Pag veroverde de avondvullende tweeling de wereld en bracht roem aan hun componisten Mascagni en Leoncavallo. In de nieuwe productie bij De Nationale Opera draait regisseur Robert Carsen de rollen om en kneedt een spannende theatrale ervaring.