Christian Thielemann zette gisteravond het Concertgebouw in lichterlaaie met een haarscherpe uitvoering van Brahms’ vierde symfonie, plus een uitbundige toegift. Renée Fleming droeg een steentje bij met de Rückert-Lieder van Mahler, maar na de buitengewone Thielemann-show was ik haar eigenlijk alweer vergeten.

Geloof het of niet, maar in Düsseldorf gebeurt het. De ooit zo mooie, statige stad, die nu gebukt gaat onder de chaos van de metrobouw (komt het iemand bekend voor?), heeft voor een operaliefhebber heel erg veel te bieden. Bijvoorbeeld een formidabele Dialogues des Carmélites.

Onder de hoede van twee nieuwe directeuren blaast de Wiener Staatsoper oude producties nieuw leven in. Bijvoorbeeld een Salome uit 1972. De regie is opeens weer spannend en opwindend, met dank ook aan geweldige vertolkingen van Catherine Naglestad en Alan Held.

Het is een monument in het repertoire van het Royal Opera House: de La Bohème van John Copley. Zijn productie is al meer dan 35 jaar in het Londense operahuis te zien en is nog altijd hartverwarmend en ontroerend. Opus Arte heeft de nieuwste reprise op dvd uitgebracht.

De nieuwe Otello-opname van het London Symphony Orchestra onder leiding van Colin Davis is niet onverdeeld overtuigend. Maar de verrassend sterke Iago van Gerald Finley maakt erg veel goed.