Het requiem van Mozart, dat is iets om naar uit te zien. Een stuk in de categorie absolute meesterwerken. De manier waarop het Mozarteumorchester het werk gisteravond (1/12) opvoerde in het Concertgebouw viel me echter vies tegen. Het orkest fietste naar mijn idee veel te snel door alle muzikale pracht heen.

Operagangers in Berlijn kunnen blij zijn met het rijkelijke voorafje op de kerstdagen dat de Deutsche Oper Berlin dit weekend gaf. Op zaterdag ging een historische Tristan und Isolde voor de laatste keer in reprise, op zondag ging een zeer vermakelijke Il Barbiere di Siviglia in première. Niet slecht voor het eerste adventsweekend.

Zo knotsgek als de operettes van Jacques Offenbach zijn, zo knotsgek is de productie die Laurent Pelly in 1997 van Offenbachs Orphée aux enfers maakte. Heerlijk. Het boeit non-stop, er wordt fantastisch geacteerd en zeer grappig gezongen. Een must voor liefhebbers van komische opera.

Opera Zuid heeft een Faust geproduceerd die je bij de keel grijpt. Met knappe zangers en een beklemmend duistere regie word je heel geleidelijk meegesleurd in de strijd tussen duivel en geloof. Een bewonderenswaardige productie.

Minnie uit La Fanciulla del West van Puccini is bepaald geen eendimensionale vrouw. Misschien zijn goede Minnie’s daarom wel zo schaars. Voor haar grootste vertolkers moeten we terug naar het verleden. Naar Frazzoni en Steber bijvoorbeeld.