Verdi’s zelden opgevoerde opera Attila was woensdagavond in concertante vorm te zien in de Berliner Philharmonie. Hoewel niet het meest inspirerende werk van de Italiaanse componist, kreeg de productie van de Deutsche Oper Berlin het publiek een paar maal op de stoelen. Vooral dankzij invaller Roberto Tagliavini en sopraan Liudmyla Monastyrska.

Een herneming van Candide door de Vlaamse Opera in Antwerpen, dat is net wat de door een lang seizoen vermoeide operaliefhebber nodig heeft. Regisseur Nigel Lowery maakt het zijn publiek niet moeilijk: het blijft licht, met humor en ironie, en er wordt meer dan uitstekend gezongen.

Veni vidi vici. Plácido Domingo had het na donderdagavond kunnen zeggen. De uitverkochte Ziggo Dome (ja, u leest het goed, de enorme zaal was vol!) ging los als was het een popconcert. Terecht. Al is de maestro de jongste niet meer, zijn stem wil niets van ouder worden weten.

Hoewel hij niet helemaal fit was, ontbrak het Rolando Villazón niet aan energie, charme en lef tijdens zijn debuut in het Concertgebouw op woensdagavond. Voor een enthousiast publiek vierde hij op overtuigende wijze Verdi’s verjaardag.

Het Aalto-Musiktheater Essen viert het Verdi-jaar met twee nieuwe producties: I Masnadieri en Macbeth. Opvallend genoeg beleefden beide werken hun première in 1847. Maar in tegenstelling tot Macbeth, waarmee Essen het komend seizoen zal openen, is I Masnadieri, dat afgelopen zaterdag in première ging, vrijwel vergeten. Een klein waagstuk dus, om daarmee voor de dag te komen.