Dood in Venetië van het Concertgebouworkest en Internationaal Theater Amsterdam is geen opera. Het is een tot in de puntjes verzorgd melodrama, gebaseerd op Der Tod in Venedig van Thomas Mann. Daarmee is het genre terug van weggeweest.

Veel personages, ingewikkelde intriges en veel verschillende locaties: La forza del destino van Verdi is een lastige klus voor operahuizen. Ook bij het Royal Opera House laat men een paar steken vallen, zo bleek dinsdagavond tijdens een live-bioscoopvertoning in het Heerenstraat Theater in Wageningen, maar het geheel blijft gelukkig overeind staan.

Met Lisette Oropesa als meesterlijke Isabelle bracht de Munt dinsdag een concertante uitvoering van Robert le Diable, een sleutelwerk van Giacomo Meyerbeer. Evelino Pidò gaf fantastisch leiding aan orkest, koor en solisten.

De Metropolitan Opera herneemt Robert Lepages complete Ring uit 2011. Het bioscooppubliek van het New Yorkse huis kreeg zaterdag alleen Die Walküre te zien. Een bijzonder sterke productie, met Eva-Maria Westbroek als uitblinkende Sieglinde.

De naam Anne Sofie von Otter is nog immer magisch: in een afgeladen Muziekgebouw aan ’t IJ doorkruiste ze woensdagavond met gerijpte charme Shakespeares wondere wereld. Vertrouwde kompaan Bengt Forsberg vormde met violist Pekka Kuusisto zonder woorden een minstens zo welsprekend duo.