Niet van Shakespeare, niet van Verdi, maar van Rossini komt de Otello die momenteel bij de Vlaamse Opera te bewonderen is. De productie van Leiser en Caurier overtuigt, niet het minst door de fantastische inbreng van met name Maxim Mironov, Gregory Kunde en de oude maestro Alberto Zedda.

De Lohengrin van de Deutsche Oper am Rhein heeft een bedenkelijke regie, waarin lang niet alles aantrekkelijk is. Maar voor een groot deel wordt de voorstelling gered door de goede prestaties van de zangers. Wel mooi dus, maar helaas geen ‘Gesamtkunstwerk’.

De gemiddelde operaliefhebber zit niet te wachten op lange lappen dialoog. Toch boekten de Nationale Reisopera en De Veenfabriek vrijdag in het Wilminktheater te Enschede een grandioos succes met hun versie van Purcells semi-opera The Fairy Queen. Het publiek kwam ogen en oren tekort.

Er zijn van die opera-avonden die zo buitengewoon zijn, dat je bij het schrijven van je recensie niet weet waar te beginnen. De uitvoering van Antonin Dvoráks Rusalka bij de New Yorkse Met, afgelopen woensdag, was zo’n zeldzame avond. Een avond waar een sprookje nog een sprookje mocht zijn.

Onbekend maakt onbemind, maar is dat altijd terecht? In een serie bespreekt Place de l’Opera opera’s die bij het grote publiek onbekend zijn en die de afgelopen jaren op cd zijn verschenen. In deel vijf: Marc’Antonio e Cleopatra van Johann Adolf Hasse.