Ondanks puik acteerwerk en creatieve projecties mist er iets in De zaak Hoffmann. Bovenal een boventiteling, maar daarnaast ook een sprekend ensemble en de nodige vocale finesse. Het maakt de Offenbach-bewerking van Opera Studio Nederland niet eensluidend overtuigend.

Orfeo d’Or, zo heet de serie waarin een opname van Verdi’s Macbeth uit 1970 is uitgebracht. Van goud is de uitvoering van de Wiener Staatsoper zeker. De rollen zijn sterk bezet en de muziek is spectaculair.

Als een nachtegaal in de zwoele zomernacht, zo klinkt Kate Royal op haar nieuwe recital-cd. Al bij de eerste maten van de openingsaria (‘Midsummer Night’ uit Miss Julie van William Alwyn, tevens de titel van dit album) veer ik op en krijg tranen in mijn ogen, want wat we hier te horen krijgen, is niet alleen onalledaags, maar ook bloedmooi.

Met een traditionele, maar zeer rijke decorering koos Frank-Bernd Gottschalk voor een totaal andere invalshoek bij La Traviata dan collega Willy Decker met zijn productie die momenteel bij De Nederlandse Opera te zien is. Het resultaat mocht er evenwel zijn. Na een mat begin leverde de goedgestemde cast een hoogdramatische prestatie.

Als we Opera Rara toch niet hadden… Opera Rara klopt het stof van vergeten operarepertoire uit de negentiende eeuw. Zo ook Virginia van Saverio Mercadante, dat de organisatie onlangs op plaat zette. Chapeau voor het feit dat ze die interessante opera hebben gekozen en een dubbele chapeau voor de prachtige uitvoering.