Het is weer Matthäus-seizoen. Tegen Pasen barst dat jaarlijks los in Nederland. Overal worden uitvoeringen gegeven van de Matthäus-Passion. Van hoogopgeleide professional tot aandoenlijke amateur, iedereen grijpt naar Bach, wordt gegrepen door de muziek van Bach of vergrijpt zich aan Bach. Zolang de intenties deugen en de kwaliteit goed is: doen!

De nieuwe Le nozze di Figaro van de Nationale Reisopera draait om spel. De set is ook echt een set, de personages zijn acteurs. Theatraal komt de productie dan ook geen aandacht tekort. De muzikale invulling vind ik echter aan de magere kant.

Drie Nederlandse opera-artiesten verzorgen iedere maand een column op Place de l’Opera. In maart: sopraan Annemarie Kremer over het grote belang van communicatie en haar optredens als Norma bij Opera North.

Bij ensceneringen met ingewikkelde concepten vraag ik me wel eens af: hoeveel voorkennis mag je van het publiek verwachten? Mag je verwachten dat iemand zich inleest? Dat hij zich verdiept in de opera en de bedoelingen van de regisseur? Het zijn interessante vragen, die alleen al door ze te overwegen lonen.

De nieuwe productie van Don Carlo bij het Opernhaus Zürich schittert van de ‘big names’: Zubin Mehta staat op de bok, Anja Harteros is de koningin en Vesselina Kasarova maakt haar roldebuut als Principessa Eboli. En dat zijn niet de enige verrassingen van de avond.