Vijfeneenhalf jaar leiderschap van Miranda van Kralingen heeft Opera Zuid een herkenbare smoel gegeven. Jonge Nederlandse zangers, makers en dirigenten krijgen er de kans zich te ontwikkelen, opera is er een kunstvorm zonder drempels. ,,Mensen moeten niet bang zijn voor opera. D’r is niks moeilijk aan”, zegt Van Kralingen in een interview.

Als je graag oude Weense sfeer wilt snuiven en walsscènes wilt zien, zul je meer dan teleurgesteld zijn bij de nieuwe Fledermaus van de Staatsoper Unter den Linden in Berlijn. Het verhaal is verplaatst naar nu, maar zonder overtuigend resultaat. Schrale troost is de buitengewone muzikale leiding van Zubin Mehta.

Een gouwe ouwe. Dat etiket wil ik van ganser harte op een nieuw uitgegeven L’Elisir d’amore uit 1962 plakken. 1962 mag dan zwartwitlang geleden zijn, de zang van met name Luigi Alva als Nemorino en Mirella Freni als Adina is van goud.

Na Salome van De Nederlandse Opera te hebben gezien, weet ik één ding zeker: nooit meer hoef ik iets van Peter Konwitschny te zien. Met zijn dwaze, platte en ook nog eens saaie regie slaat hij al de pracht van Strauss’ opera dood.

Eén van de meest veelbelovende artiesten van zijn generatie. Zo wordt Joseph Calleja omschreven in de biografie op zijn website. En niet alleen daar, want in heel de operawereld is men enthousiast over de Maltese tenor. Een portret in beeld. Met dank aan Youtube.