Le Concert Spirituel klinkt als een degelijk, serieus barokensemble. Dat is het niet. Althans, niet als je afgaat op hun dvd van King Arthur. Onder hilarische leiding van dirigent Hervé Niquet en met hulp van twee komieken maken ze van de semiopera van Purcell een maffe komedie. Erg melig, maar ook erg leuk.

De agenda van Antony Hermus kent dezer dagen maar één tempo: vivace. Hij vliegt van bok naar bok en het lijkt niet waarschijnlijk dat de vraag naar hem snel zal verslappen. Toch voelt hij zich heerlijk vrij. Waarom? Omdat muziek je zoveel geeft. Een gesprek met de maestro.

Het is een geliefd werk om het oude jaar mee te besluiten of het nieuwe jaar mee aan te vangen: Die Fledermaus. De officiële catalogus telt maar liefst 38 opnamen, waarvan 10 op dvd. Dat laat geen twijfel: men houdt van het werk van Strauss.

Cyrano de Bergerac zou de 121e rol van Plácido Domingo zijn, maar het is aan weinig te merken. Zijn magie is nog lang niet uitgewerkt. Hij vereenzelvigt zich volledig met zijn karakter en zingt met zoveel emotie dat het je wel wat moet doen.

Het zijn de goalgetters van de operawereld, de tenoren die met keihoge noten het publiek weten in te pakken. Hoe ze de hele avond zingen, maakt niet eens zoveel uit, als ze die hoge d, e of zelfs f maar pakken. Een portret in beeld. Met dank aan Youtube.