Door een verkoudheid zong bariton Christian Gerhaher afgelopen maandag niet negen maar zes liederen uit Mahlers Des Knaben Wunderhorn. De Finse mezzosopraan Lilli Paasikivi nam drie liederen van hem over. Ondanks dat was het zangwerk van beiden wonderschoon. Minder schoon was helaas het begeleidingswerk van het Fins Radio Symfonie Orkest. Veel kracht, weinig nuance.

Sommige dingen vervelen nooit. Het doet er niet toe hoe vaak je ze hebt gezien, gehoord of gelezen: goed is goed. Neem Willy Deckers Elektra bij De Nederlandse Opera. De productie staat voor de vierde en laatste keer op het toneel. Mooier en beter dan ooit tevoren.

Werner Güra opende gisterenavond in het Muziekgebouw aan ’t IJ een tweede seizoen van de welluidende Serie Grote Zangers. De tenor beheerst de kunst om zijn publiek aan de stoel nagelen. Een briljante Dichterliebe was het bewijs.

Matthew Rose debuteerde gisteravond in de Kleine Zaaal van het Concertgebouw, en als ik de avond kort samenvat, had hij wél de Voice of Holland maar zeker niet de X-factor. Bleef er visueel-theatraal veel te wensen, met zijn stem, zijn bereik en zijn klank was helemaal niks mis.

De ZaterdagMatinee zette afgelopen zaterdag het gevierde Pli selon pli van Pierre Boulez op het Concertgebouw-podium. De oude maestro dirigeerde zelf. Met dank aan zijn leiding en het voortreffelijke optreden van Barbara Hannigan kwam het toch wat gedateerde meesterwerk razend spannend voor de dag.