In 1856 verbleef Rossini, die toen in Parijs woonde en allang gestopt was met componeren, in het kleine kuuroord Bad Wildbad, in het noorden van het Zwarte Woud. In 1989 werd dit de aanleiding om het festival Rossini in Wildbad op te starten. Met een knappe Semiramide bevestigt het festival zijn reputatie.

Hij werd klaargestoomd bij de Metropolitan Opera en bouwt sindsdien aan een glansrijke internationale operacarrière. John Osborn mag gerust één van de leidende belcanto-tenoren van dit moment genoemd worden. Een portret in beeld. Met dank aan Youtube.

Guillaume Tell is Rossini’s imposantste en als je het mij vraagt verrukkelijkste opera. Tegelijk is het een ware vuurproef voor een maestro. Antonio Pappano doorstaat de proef glorieus en verrijkt de Rossini-discografie met een sublieme Tell op cd.

Met dank aan Cecilia Bartoli hebben we er een nieuwe herontdekking bij: Clari van Fromental Halévy. Een heerlijk niemendalletje met Bartoli zelf als voortreffelijke Clari en John Osborn als geweldige prins.

Lawrence Brownlee is de grote ster van de eerste productie van Armida bij de Metropolitan Opera in New York. Zijn geliefde, Renée Fleming, vind ik minder overtuigend, al geeft ze de verder luchtig geregisseerde opera van Rossini wel een hels slot.