De Nationale Opera (DNO) komt in november met een tweeluik, bestaande uit Zemlinsky’s Florentinische Tragödie en Puccini’s Gianni Schicchi. Florence is het enige dat deze werken bindt: het is de plaats van handeling van beide opera’s.

De opera’s van Zemlinsky zijn, zeker vergeleken met die van tijdgenoten als Alban Berg en Richard Strauss, onbekend. Mooi dus dat Opera Vlaanderen Der König Kandaules brengt. Helaas is de productie uiterst bizar. De regie werpt niet alleen een barrière op tussen publiek en drama, maar leidt bovendien af van de hoogstaande prestaties van zangers en orkest.

Tot mijn spijt is Alexander Zemlinsky nog steeds een grote onbekende op de concertpodia en in de opnamestudio’s. Gelukkig heeft het label Ondine de Zemlinsky-discografie recent aangevuld met een nieuw album met liederen en een bewerkt strijkkwartet.

Opera Vlaanderen speelt in maart en april het magnum opus van Alexander Zemlinsky: Der König Kandaules. Dmitri Jurowski dirigeert de opera, Andrij Zholdak regisseert.

Het ensemble Oxalys en bariton Dietrich Henschel registreerden onder de titel Fahrende Gesellen een paar prachtwerken uit het fin de siècle. Uiteraard ontbreekt Mahlers gelijknamige liederencyclus niet, maar ook klinken er knappe interpretaties van werken van Debussy, Zemlinsky en Busoni.