Operarecensie

Mozart en Salieri kruisen hun degens

Mozart en Salieri: hun vermeende rivaliteit herleefde vanmiddag weer even met een opvoering van Rimsky-Korsakovs naar hen vernoemde eenakter, in de tuin van Museum Van Loon. Een heerlijk ontspannende, goed uitgevoerde voorstelling.

Het Koetshuis van Museum Van Loon, Keizersgracht 672.

De rivaliteit tussen Wolfgang Amadeus Mozart en Antonio Salieri is al eeuwenlang een geliefd onderwerp. Zo sprak het tot de verbeelding (let wel: verbeelding) van Milos Forman, die in 1984 de beroemde film Amadeus maakte en daarmee de vete tussen de twee componisten flink opklopte.

Het sprak ook tot de verbeelding van Aleksandr Pushkin, die in 1831 een toneelstuk over hen schreef, en tot de verbeelding van Nicolai Rimsky-Korsakov, die in 1898 de twee heren vereeuwigde in een korte opera.

Wat er precies waar is van de verhalen over de strijd tussen de Italiaan en de Oostenrijker, is niet geheel duidelijk. Dat maakt ook niet zoveel uit: het is en blijft een smeuïg en onderhoudend verhaal.

Dat bleek vanmiddag weer tijdens een opvoering van de opera in de tuin van Museum Van Loon, een perfecte locatie voor het luchtige werk. Het had wat klassieks, met het Koetshuis als decor, het fraaie groen om je heen en de zon als uitstekende lichtregisseur. Waar zouden de maestro’s elkaar vandaag de dag beter kunnen ontmoeten?

Pianist/regisseur Jeroen Sarphati had het libretto in het Nederlands vertaald. Naar mijn idee een goede ingreep. Het leverde soms weliswaar wat minder vloeiende passages op, maar dat viel in het niet bij de toegankelijkheid die de voorstelling erdoor kreeg.

De regie van Sarphati (uitgedacht met Pilo Pilkes en Marc Pantus) vond ik eveneens geslaagd. Zo werd Mozart met één treffende pose bij zijn entree onmiskenbaar neergezet, terwijl Salieri mooi contrasterend werd gekarakteriseerd, als een zwaarmoedige, verbitterde man.

Jean-Léon Klostermann (Mozart) en Marc Pantus (Salieri) wisten prima raad met hun rollen. Klostermann liet een prachtig staaltje ‘Mozartiaanse mimiek’ zien. Of althans: zo zou ik me Mozart wel voor kunnen stellen. Pantus gaf zijn rol ondertussen doordringend en gewichtig vorm. Daarnaast zongen beide uitstekend.

Al met al een amuserende, prima verzorgde voorstelling. Eentje die het Grachtenfestival siert.

Het Grachtenfestival duurt tot en met 22 augustus. Zie voor het programma www.grachtenfestival.nl.

Vorig artikel

Victoria de los Ángeles in 15 quotes

Volgend artikel

Van Wanroij wint Grachtenfestivalprijs 2010

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.