Net nu het operapubliek warm begint te lopen voor opera in de bioscoop is er alweer wat nieuws: opera in 3D. Nog echter, nog specialer. Wolff Cinema Groep introduceerde de noviteit de afgelopen week met een temperamentvolle Carmen uit Londen.

Poesie, het nieuwe album van Diana Damrau, luistert alsof je een droomwereld binnenstapt. Een beeldschoon orkestraal landschap, waar de melodieën vloeien als blinkende beken en Damrau schittert als de zon. Bedwelmend mooi.

De regie van David Pountney zal niet aan iedereen besteed zijn, maar wát een intensiteit raast er van het toneel in de Macbeth die het Opernhaus Zürich in 2001 maakte. Thomas Hampson en Paoletta Marrocu zijn een buitengewoon dramatisch paar en Franz Welser-Möst dirigeert met geweldige drift Verdi’s muziek.

Een ‘grand opéra’ past ook in een klein huis, zo bewijst het Opernhaus Zürich met een doordachte, dynamische productie van La Juive. Drieëneenhalf uur lang krijg je grootse muziek te horen. Met een buitengewone vertolking van Neil Shicoff – een mijlpaal in zijn carrière.

Een dolle Rossini-komedie met maar liefst drie wereldsterren in de cast: kun je nog meer verlangen? Amper. De bioscoopproductie van Le Comte Ory uit New York is een weldaad voor het oor. De hoge spetters van Flórez, de onnavolgbare virtuositeit van Damrau, het acteertalent van DiDonato: wat een traktatie.