Operarecensie

Finley doet even alles vergeten

Bariton Gerald Finley en pianist Julius Drake openden zaterdagavond (24/10) de serie Royaal Vocaal van de Dr Anton Philipszaal met een recital. En wat voor één. De warme stem van Finley en het tedere spel van Drake deden even alles vergeten.

Gerald Finley (foto: Sim Canetty-Clark).
Gerald Finley (foto: Sim Canetty-Clark).

Het concert in de Nieuwe Kerk in Den Haag was in alle opzichten royaal. Allereerst doordat het programma goed gevuld was. Voor de pauze Dichterliebe van Schumann, na de pauze liederen van Grieg, Ives en Barber. En als toegift nog twee chansons van Ravel.

Het leverde een ruim twee uur durende avond op, met de merkwaardige stukken van de wat onbekende Ives als voornaamste afwisseling van de liefdesliederen.

Royaal waren ook de klanken die het duo, dat al lange tijd samen optreedt, produceerde. Finley had alles in zijn strot: hoogte, diepte, lengte en breedte. Hoogte liet hij met name in de liederen van Barber horen: niet altijd direct raak, maar wel altijd gevuld van klank. Diepte klonk voortdurend in zijn zang door. In zijn laagste register was hij bovendien sterk en donker.

Van lengte waren al zijn melodieën, die hij als op één ademstroom zong, met telkens nauwkeurig gezette punten. Breed was de manier waarop hij de heftiger passages neerzette. Met zijn forse stem zwol hij aan, zodat je hart per noot sneller ging kloppen. Echt imponerend.

Ondanks Finley’s imponerende zang (en voorkomen) was ik toch het meeste onder de indruk van zijn pianissimo. Zo zoet, zo warm, zo teder. Alsof hij kleurige bellen blies, die je zelf als ze al geruisloos geknapt waren nog lang nastaarde.

Drake kon prima volgen in die intieme ingetogenheid. De manier waarop hij de toetsen beroerde, was bijzonder fijngevoelig. Zo sprak zijn zachte slotnoot van Dichterliebe boekdelen.

De pianist liet ook staaltjes ruigheid horen. Daarbij speelde hij alsof hij het onbekommerd deed, levendig en zeker niet langzaam.

Wat echter de grootste kracht van het recital was, was dat de twee artiesten ieder lied weer zo trefzeker wisten te kleuren, dat je aandacht constant gevangen bleef in hun mooie muziek. De vieze, natte buitenwereld verdween naar de achtergrond, terwijl je je heerlijk kon laven aan de warmte van het spel voor je neus. Als bij een open haard in hartje winter.

De volgende aflevering van Royaal Vocaal is op 28 november, wederom in de Nieuwe Kerk in Den Haag. Dan zullen Sophie Daneman en Christianne Stotijn samen met pianist Joseph Breinl een concert verzorgen. Zie voor meer informatie de website van de Dr Anton Philipszaal.

Vorig artikel

Cecilia Bartoli wint Händel-prijs

Volgend artikel

Berlijners prijzen Domingo’s baritondebuut

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.