Spektakel kan de Turijnse productie van Thaïs uit 2008 niet ontzegd worden. Maar het blijft allemaal symbolisch en onpersoonlijk, zodat iets als een verhaal geheel ontbreekt. En dat maakt de voorstelling een slome bedoening, ondanks de intrigerende muziek en de mooie Barbara Frittoli.

Een enorm gevoel van bevrediging bekruipt je als Plácido Domingo zijn laatste woorden uitzucht aan het einde van Otello. Beter dan dit is ondenkbaar. Domingo, maar ook Frittoli, Nucci, Muti en Vick halen het onderste uit de kan van Verdi’s opera.