“Goodbye forever.” Met die woorden eindigde tenor Peter Gijsbertsen dinsdag in de Kleine Zaal van het Concertgebouw zijn programma. Mogen ze niet profetisch zijn… Een glanzende internationale carrière is hem van harte gegund, maar voor zulke fraaie optredens mag hij nog vaak terugkeren.

In het honderdste geboortejaar van Benjamin Britten is er geen aangrijpender eerbetoon denkbaar dan zijn hoogstpersoonlijke Canticles. Tenor Mark Padmore en diverse uitstekende collega’s leidden dinsdag het publiek van de uitverkochte Kleine Zaal van het Concertgebouw op een diep in de ziel kervende luistertocht.

De Nederlandse mezzosopraan Olivia Vermeulen staat donderdag en vrijdag in Amsterdam en Den Haag als Almirena in Händels opera Rinaldo. Ze treedt op met de Lautten Compagney, een barokensemble uit haar woonplaats Berlijn. “Rinaldo telt een paar ‘highlights’ uit de klassieke muziek, zoals ‘Lascia ch’io pianga’, die ik – lucky me – mag zingen.”

De Italiaanse mezzosopraan Cecilia Bartoli is een fenomeen. Vrijdag 22 november bracht ze het Concertgebouw-publiek in extase met aria’s van Mozart, Haydn en tijdgenoten als Josef Myslivecek. Het Kammerorchester Basel onder leiding van Muhai Tang begeleidde haar en zorgde voor nogal brave instrumentale intermezzi.

Peter Gijsbertsen is een jonge tenor die zowel in Nederland als in het buitenland aan zijn loopbaan werkt. Binnenkort geeft hij een solorecital in het Concertgebouw. Place de l’Opera sprak met hem over hoe hij ‘aan de zang’ raakte, wat voor rol Glyndebourne in zijn carrière speelde, zingen in rare kostuums, het lied en wat hij de komende jaren wil. Veel, zo blijkt.