Anthony Roth Costanzo moest zich kaal laten scheren, en zijn lichaamshaar werd met waxen verwijderd. Maar de Amerikaanse countertenor had dat ervoor over om bij de New Yorkse Metropolitan Opera de titelrol te vertolken in Akhnaten van Philip Glass. De laatste van zes voorstellingen was zaterdag live in Nederlandse bioscopen te zien, en wordt er twee keer herhaald.

Geen verenpak voor Papageno. Ook geen grapjes met Papagena dat zij “achtzehn Jahr und zwei Minuten” is. Geen panfluitje, maar een mondharmonica. Geen klokkenspel, maar een celesta in de orkestbak. En Monostatos is geen Moor. Kortom: alle clichés zijn geschrapt in de nieuwe Zauberflöte-productie van Opera Zuid.

Sinds 2007 leidt de Italiaan Stefano Mazzonis di Pralafera als algemeen en artistiek directeur de Opéra Royal de Wallonie. Luik is de standplaats, waar in het classicistisch ogende operagebouw doorgaans tien producties per seizoen worden getoond. Hoofdmoot van het aanbod: Italiaans en Frans repertoire. Een gesprek met een intendant die ook als regisseur actief is.

Sommige peuters omklemden de benen van hun papa of drukten zich tegen hun mama aan. Best spannend om in een zeer grote theaterhal te wachten op een voorstelling over kriebels. Die kriebels hadden de 3-, 4- en 5-jarigen duidelijk toen in het gebouw van Nationale Opera & Ballet het muziektheaterspel Kriebel in première ging.

Hoe goed kan een regie zijn? De Orphée et Eurydice die de Opéra Royal de Wallonie in huis heeft gehaald, kan als indrukwekkend en ontroerend worden omschreven. Gestileerde bewegingen, schimmig grijze achtergronden en een schilderij van Camille Corot zijn de ingrediënten voor deze effectieve regie van Glucks meesterwerk.