De maand maart is de maand Mozart in Lyon. De ‘opéra’ aldaar wijdt een festival aan het wonderkind met producties van al zijn Da Ponte-titels. Op dinsdag: Così fan tutte. Een zonnige, lenige komedie op Californisch zand.

Richard Strauss’ Arabella met een cast van grote namen: dat schept verwachtingen. Helaas kan de Wiener Staatsoper niet aan die verwachtingen voldoen. Er springt geen vonk over tussen bühne en publiek, de fraaie optredens van Alexandra Reinprecht en Lars Woldt ten spijt.

In Zürich is momenteel een Norma van Robert Wilson te zien. Met zijn onmiskenbare theatrale taal heeft de Amerikaan van de romantische opera par excellence een esthetische belevenis van bijzondere soort gemaakt. Elena Mosuc debuteerde in de titelrol.

Het ging niet met het verbluffende gemak dat ze wel degelijk in huis heeft, maar Natalie Dessay liet me onverminderd verbouwereerd achter na haar waanzinscène in de bioscoopuitzending van Lucia di Lammermoor gisteravond. Wat een waanzinnige artieste.

De Deutsche Oper Berlin presenteerde zondag 13 maart na 31 jaar een nieuwe productie van Tristan und Isolde. Graham Vick regisseerde, Donald Runnicles dirigeerde en het zangerspaar Seiffert-Schnitzer vertolkte de hoofdrollen. De lusteloze productie kon op weinig enthousiasme rekenen.