Opera is niet voor iedereen, het is voor een clubje intellectuelen dat meer wil dan een avondje amusement. Met die insteek namen José Maria Florencio en Marek Weiss in 2008 een armzalig Pools operahuis onder handen. Inmiddels is het budget verdubbeld, zitten de zalen vol en is de band met het publiek versterkt. Een blik in de keuken van de Baltische Opera.

Normaliter kenmerkt de première van een hedendaagse opera zich door een legere zaal, een lauwer publiek en een korter applaus. Hoe anders verging het A Dog’s Heart van Alexander Raskatov tijdens haar vuurdoop, gisteravond (7/6) bij De Nederlandse Opera. De opera werd met luid gejuich ontvangen. Ook door mij.

Hoewel de ZaterdagMatinee van 5 juni geplaagd werd door afzeggingen en programmawijzigingen, was het er eentje om nooit te vergeten. Elzbieta Szmytka blonk uit in Szymanowski’s Stabat Mater, Isabel Bayrakdarian was adembenemend in Górecki’s derde symfonie.

Het Rotterdams Philharmonisch Orkest voerde gisteravond (4/6) twee Franse werken op: een ‘scène lyrique’ van Debussy en een ‘tragédy lyrique’ van Poulenc. Over ‘lyrique’ dus niets te klagen, zeker niet met de sublieme Yannick Nézet-Séguin op de bok. Wat ik echter miste, was pijn en leed.

De controversiële regisseur Olivier Py heeft op stijlvolle wijze zijn debuut gemaakt in Nederland. De Fransman maakte van Benjamin Brittens ‘kerkparabel’ Curlew River een diepgaande, mystieke voorstelling. Met dank ook aan de uitstekende uitvoerenden.