Op een net bij EMI Classics uitgebrachte cd zingt Simon O’Neill muziek van vier heldentenoren uit het Wagner-repertoire: Lohengrin, Siegmund, Siegfried en Parsifal. Het album is een droom die uitkomt, zegt de tenor, en dat is te horen. Wat wil je ook, met zo’n magistraal orkest.

Kenners zagen reikhalzend uit naar het lieddebuut van aanstormend talent Stéphane Degout in de Kleine Zaal van het Concertgebouw, zo werd aangekondigd. En terecht: de bariton gaf een optreden waar iedereen twee uur lang ademloos naar zat te luisteren. Het donderend applaus was meer dan verdiend.

Lawrence Brownlee is de grote ster van de eerste productie van Armida bij de Metropolitan Opera in New York. Zijn geliefde, Renée Fleming, vind ik minder overtuigend, al geeft ze de verder luchtig geregisseerde opera van Rossini wel een hels slot.

De nieuwe productie van Luisa Miller in Zürich draagt op vele manieren het etiket ‘made in Italy’. Er is een trio van sterren (Frittoli, Armiliato en Nucci), een trio van jonge creatievelingen (Michieletto, Fantin en Teti) en een allesovertreffende man in het centrum: Massimo Zanetti.

Oorlog is het uitgangspunt van regisseur Frank-Bernd Gottschalk in Verdi’s Aida bij Internationale Opera Producties. Hij laat echter geen ruimte voor de menselijke relaties die in de opera uitgesponnen worden. De geheel Bulgaarse cast is wisselend van kwaliteit. De opera krijgt hierdoor niet de zeggingskracht die de muziek verdient.