OperarecensieRecensies

Focus op muziek in Parsifal Salzburg

Onder leiding van de nieuwe artistiek leider Christian Thielemann en met de Sächsischen Staatskapelle Dresden als nieuw huisorkest beleefden de Osterfestspiele Salzburg afgelopen weekend hun nieuwe start. Parsifal van Wagner stond centraal in de programmering. Marie-Theres Arnbom zag verknipt regietheater en hoorde prachtige muziek.

Christian Thielemann (foto: Matthias_Creutziger)

Wat moet ik ervan zeggen, van de Parsifal tijdens de Osterfestspiele in Salzburg, afgelopen maandag? De verschillende aktes kan ik in een notendop als volgt omschrijven: (1) Kabouters in een drugslab, (2) Noord-Koreaanse stewardessen, (3) Zombieaanval.

Ze zouden Johan Botha moeten verbieden om op een operapodium te verschijnen. Hij wordt als acteur steeds slechter. En dikker. Zijn kostuum was zo verschrikkelijk dat je zou vermoeden dat de kostuumontwerper hem absoluut haat. Hij droeg een camouflagepak. Helaas was het podium wit, dus de camouflage werkte niet helemaal zoals bedoeld. Vocaal is hij natuurlijk goed, al wordt ook hij ouder.

Stephan Milling ontving terecht het grootste applaus. Zijn Gurnemanz was aanwezig en indrukwekkend, hij bepaalde de handeling en hield de draden daarvan soeverein in handen. Michaela Schuster was echter niet ideaal gecast; haar stem vibreert soms zo sterk dat het de kwaliteit van haar klank duidelijk beïnvloedt.

Wolfgang Koch was in een dubbelrol als Amfortas en Klingsor te horen. Dat laat zich inhoudelijk wellicht begrijpen – goed en slecht nauw verbonden – maar ik betwijfel of het een goede beslissing was. Niet alleen vanwege de over-interpretatie van het verhaal maar ook om hele praktische reden: het is voor een zanger buitengewoon zwaar om twee zulke contrasterende rollen te zingen en die beide overtuigend op het podium te brengen.

Toch zorgde Koch voor de enige echte ontroerende scène van de avond, toen van boven de stem van Tinturel klonk en die Amfortas deed huiveren.

Op regie, toneelbeeld en vooral op het kostuumontwerp viel het nodige af te dingen. De zwaan in het verhaal was een reageerbuis met een witte rookpluim, had het wellicht wat met de verkiezing van de nieuwe paus te maken?

Als je niet wist dat de bloemenmeisjes een bordeel runden, zou je eerder denken aan een luchtvaartmaatschappij: dominatrix-stewardessen in een actuele Noord-Koreaanse stijl. En dan het koor, met fluorescerende hoofden. Eigenlijk best cool, maar ook erg zombie-achtig.

Zo waren er veel totaal verknipte regietheater-vondsten die ik niet begreep noch wilde begrijpen. Maar: ogen dicht en alles is goed! Dirigent Christian Thielemann overtrof zichzelf met ongelooflijke dynamische verschillen, met een kleurenpracht en met een emotie! Daarbij opgeteld het ongelofelijke talent de zangers te begeleiden, ze te dragen en niet te overheersen met de muziek.

De Sächsischen Staatskapelle Dresden speelde gevoelig en zocht meer naar een gezamenlijke klank dan naar eigen roem. Begeleiden heeft een negatieve, passieve bijklank, maar het was in dit geval een geweldig uitgevoerde opgave van het orkest.

Parsifal werd geproduceerd door de Osterfestspiele Salzburg in samenwerking met onder meer het Beijing Music Festival. De productie zal in oktober 2013 in China te zien zijn.

Vorig artikel

Seizoen Bayreuth met nieuwe Ringcyclus

Volgend artikel

DNO ondersteunt talentontwikkeling

De auteur

Marie-Theres Arnbom

Marie-Theres Arnbom

1 Reactie

  1. kersten
    6 april 2013 at 20:03

    Kan een te dikke, slecht acterende maar goed zingende
    Botha uit de toon vallen temidden van totaal verknipte
    regietheatervondsten, Marie- Theres Arnbom?