Tenor Benjamin Hulett laat welluidend van zich horen met zijn nieuwe album Departures. Sierlijk en elegant zingt de jonge Brit 25 liederen van Berkeley, Quilter, Swayne, Britten en Vaughan Williams. En de begeleiding van de eveneens jonge Alexander Soddy is al even fijntjes.

Departures is een succes. De Engelse pers beloonde het album met veel lof en sterren. Eén van de kranten schreef: ‘A fine new tenor voice is appearing on the British music scene.’ En in Nederland deed de Volkskrant eenzelfde beloftevolle uitspraak: ‘onthoud die naam!’

Luisterend naar de liederencycli van Lennox Berkeley, Roger Quilter, Giles Swayne, Benjamin Britten en Ralph Vaughan Williams kan ik me dat goed voorstellen. Hulett zingt moeiteloos, met een aangenaam timbre, een makkelijke hoogte en een zeer elegante stijl. Geen noot veronachtzaamt hij; ze krijgen allemaal een exclusieve behandeling.

Zonder zijn elegantie te verliezen weet Hulett ondertussen mooie contrasten te tekenen tussen de liederen. Waar hij bijvoorbeeld in ‘Ich fühle deinen Odem’ van Quilter kwetsbaar en warm kleurt, zet hij in ‘De Don Juan’ van Berkely een groteske Spaanse sfeer neer.

Bijzonder om te vermelden is de wereldpremière van ‘The Joys of Travel’, drie liederen van de hedendaagse componist Giles Swayne, speciaal voor Hulett gecomponeerd. Het is een maffe, ironische klacht tegen het massale gereis van tegenwoordig. De voornamelijk ernstige zang van Hulett en de bonte, haast commentaar leverende begeleiding van Alexander Soddy zijn een intrigerend samenspel.

Met Soddy is de tweede jonge ster van dit album genoemd. De Brit (nog maar 28 jaar!) voorziet Hulett in alle liederen van gevoelige, fijnzinnige pianobegeleiding. Zo inspanningsloos als Hulett zijn klanken produceert, zo gemakkelijk glijden Soddy’s vingers over de toetsen. Een uitstekend duo.

Het album is fraai vormgegeven, met foto’s die het thema op stijlvolle wijze hedendaags belichten. De liederencycli zijn voorzien van heldere inleidingen, al vind ik het jammer dat er geen vertaling van de liedteksten is gegeven. Ik neem aan dat niet iedereen zowel Frans- als Duits- als Engelstalig is. Ik in elk geval niet.

Ondanks die taalbarrière is het een aangenaam treffen met de twee jonge Britten. Laat het Nederlandse label Saphrane hen vooral vaker samenbrengen!