Energieke & expressieve Night on Broadway
Het Concertgebouw vulde zich voor A Night on Broadway met vrolijke muziek uit Broadwaymusicals van Gershwin tot Bernstein. Zangers waren de enthousiaste musicalster Milan van Waardenburg en sopraan Laetitia Gerards. Het tweetal werd begeleid door het swingende symfonieorkest Philzuid, onder leiding van dirigent Duncan Ward.
De Grote Zaal zat vol met musicalfans en liefhebbers van ‘Broadway classics’. Dit Vriendenloterij ZomerConcert had acht componisten op het programma staan, met bijna allemaal zeer bekende musicalnummers uit de jaren twintig tot en met vijftig van de vorige eeuw.
De warme woensdagavond begon met de lange ouverture uit An American in Paris (1928) van George Gershwin. Philzuid pakte flink uit. Als een denkbeeldige toerist in de drukke stad Parijs, werd je overvallen door toeterende auto- en verkeersgeluiden. Met name de blazerssectie leefde zich enorm uit. Duncan Ward voelt zich volledig thuis in deze muziek; swingend dirigeerde hij het soepel spelende Zuid-Nederlandse orkest.
In een oogverblindende glitterjurk kwam sopraan Laetitia Gerards de befaamde trap van het Concertgebouw af. Ze zingt doorgaans in opera’s, al is ze bij het grote publiek vooral bekend van de televisieprogramma’s Maestro en Wie is de Mol?. Met haar heldere sopraanstem schakelt ze moeiteloos over tussen allerlei registers. Op toneel is ze een innemende persoonlijkheid: expressief en temperamentvol.
Meeslepend zong ze het bekende liefdeslied The Man I Love uit Gershwins musical Oh, Lady Be Good. Wel miste je de weemoedigheid in haar stem, die deze jazzstandard juist zo krachtig maakt. Uit Funny Face (1927) van dezelfde componist kwam het lied ’s Wonderful, waarmee Milan van Waardenburg zijn entree maakte. Hij heeft een rijke tenorstem en is goed verstaanbaar. Met zijn energieke uitstraling past hij uitstekend in het musicalrepertoire.
In het swingende I Got Rhythm uit Girl Crazy (1930) zong Gerards over haar man die zo goed voor haar is en dat ze niets meer te wensen heeft. Van Waardenburg zong vrolijk de tekst met haar mee. De zangers mengden prima met elkaar, al werden ze soms overstemd door het orkest, met name door het massief klinkende slagwerk.
Ook minder bekend Broadwayrepertoire kreeg een plek in het programma. Uit Frank Loessers Guys and Dolls (1950) bracht Van Waardenburg het virtuoze en grappige Sit Down, You’re Rockin’ the Boat. Als een hyper-steward gaf hij de commando’s. Aan het eind van dit wilde lied volgde nog een ijzige kreet van afschuw, toen het misging — hilarisch.
Na de pauze volgde een selectie uit My fair lady van Frederic Loewe met de overbekende liedjes On the street where you live, Show me en I’ve grown accustomed to her face. Daarna liet de jonge sopraan een niet al te bekend lied horen van Cole Porter: Si vous aimez les poitrines uit Nymph Errant (1933), waarin de liefde voor vrouwenborsten wordt bezongen. Een controversieel lied voor die tijd (ook voor deze tijd, maar dan eerder om de seksistische invalshoek). Porters teksten zijn snedig en staan altijd vol wonderschone rijmwoorden. Gerards vergaloppeerde zich hier echter in dit moeilijke lied met zinnen in het Duits, Frans en Engels. Die werden weliswaar vlot gezongen, maar waren helaas grotendeels onverstaanbaar.
Verrassend en vermakelijk was het duet Anything You Can Do (I Can Do Better) uit Annie Get Your Gun (1946) van Irving Berlin. Wie is en doet het beter? Het orkest volgde op meespelende wijze het ‘vechtende’ tweetal, dat elkaar constant probeerde te overtroeven. Vocaal indrukwekkend.
Een visueel hoogtepunt was het bekende nummer uit de gelijknamige musical Singin’ in the Rain (1952), ooit beroemd gemaakt door acteur Gene Kelly, dansend met paraplu. Ward en Van Waardenburg namen ieder een paraplu ter hand. Het publiek mocht meezingen en werd beloond met een spectaculair Kelly-sprongetje van beide heren op het podium.
Na het romantische Some Enchanted Evening uit South Pacific van Rodgers en Hammerstein — prachtig verstild gezongen door van Waardenburg — volgde het slotblok met nummers uit West Side Story (1957) van Leonard Bernstein. Dat blokje verliep wat rommelig. Bij I Feel Pretty holde Gerards in een rood jurkje door de zaal om de tijd op te vullen die normaal gesproken vol gezongen wordt door Anita en haar vriendinnen. Melodieën die nu vreemd genoeg door orkestleden betekenisloos werden overgenomen.
Van Waardenburg liep bij het lieflijke Maria – mogelijk door de zenuwen – op de muziek vooruit en worstelde daardoor met de hoge Bes. Uiteindelijk zongen ze samen Tonight dat wél perfect klonk. Als toegift volgde een duet uit Bernsteins Candide. Mooi afgerond.
De foto’s van Focuss22 bij deze recensie zijn gemaakt tijdens het concert A night on Broadway in Muziekgebouw in Eindhoven.
Verder kijken, luisteren en lezen
In 2022 zong Laetitia Gerards de hoofdrol in Bruid te koop! bij de Nederlandse Reisopera.
Laetitia Gerards zingt met collega’s en dirigent Duncan Ward I feel pretty en Tonight in 2021.
De auteur
