Achtergrond

Klassieke videosite heeft mondiale ambities

Classical TV ging in maart online, maar zit al vol mondiale ambities. De website – waar inmiddels honderden uren aan operavideo’s en filmpjes met klassieke muziek, dans en jazz op staan – moet een platform worden voor het neusje van de westerse muziekcultuur, vertellen chefredacteur Stephen Greco en oprichter Chris Hunt.

Oprichter Chris Hunt.
Oprichter Chris Hunt.

‘You could travel the world in search of the season’s hottest tickets for ballet, concerts, opera’s and the theatre… or you can watch them all on Classical TV’, kopt Classical TV op haar homepage. Dat is wat de kersverse site vol ambitie poogt te doen: video’s van het neusje van de zalm op muziek- en dansgebied verzamelen en op hoge kwaliteit online vertonen. I puritani met Anna Netrebko, Salome met Karita Mattila, Così fan tutte met Cecilia Bartoli: dat soort spul.

En de uitzendingen van deze grote producties zijn slechts de etalage van veel meer kunst in beeld. De site bouwt hard aan een groot archief met vele video’s. Sommige gratis, sommige voor een dollar of vijf of tien. Zo is ter introductie gratis La Bohème van Puccini in een productie van de English National Opera en regisseur Jonathan Miller te zien (alleen even registreren om het te kunnen bekijken). Ook zijn er documentaires, aria’s met uitleg van de zanger en andere films beschikbaar. In de toekomst moeten er meer gratis video’s van volledige opera’s online komen te staan.

Bovendien vult een redactie van diverse critici van het internationale toneel die beelden aan met de rubriek ‘The Informer’. Een rubriek met interviews, achtergrondverhalen, aankondigingen van producties, recensies en blogs. Artikelen die een aanvulling zijn op het aanbod van video’s.

Stephen Greco leidt vanuit New York dat redactionele deel van Classical TV. In Bristol (Engeland) zetelt ondertussen de zakelijke afdeling van de website, terwijl de technische staf vanuit Londen werkt en de marketingdirecteur in Washington zit. Klinkt onhandig, maar Greco verzekert dat het efficiënt werkt en zegt bovendien dat het mooi het mondiale karakter van de site weergeeft. Enige nadeel: hij moet vroeg uit de veren om met zijn collega’s in Engeland te overleggen.

Rijkdom

De oprichter van Classical TV is Chris Hunt, een producent van culturele video’s. Hunt vertelt dat hij in 2000 een dergelijke site heeft gelanceerd, maar dat het toen veel te vroeg was om het goed te laten functioneren. „Daarom wachtte ik totdat de tijd wel rijp zou zijn en begon ik met een nieuwe en enorm verbeterde versie van de site.”

classical-tv-logo

Hunt streeft ernaar grote groepen mensen toegang te geven tot voorstellingen van een evengroot kaliber. „Er is een enorme rijkdom aan opera’s, ballet en concerten die gefilmd zijn, maar niet toegankelijk zijn voor de meeste mensen. Ze krijgen weinig aangeboden via de televisie en weten ook niet welke van de 25 Aïda’s, Carmens of Bohèmes ze op dvd moeten kopen. Het was en is mijn plan om een zo breed mogelijke toegang te bieden, zodat mensen kunnen bekijken wat ze willen en wanneer ze willen, en ook nog eens gratis. Classical TV moet een enorme culturele service zijn.”

Hunt is voordat de site in maart online ging meer dan een jaar bezig geweest om deals te sluiten met grote culturele instanties zoals de Metropolitan Opera in New York, zodat hij voorstellingen van hen kan uitzenden. En er komen nog meer deals aan, zodat de diversiteit van het aanbod van Classical TV vergroot kan worden.

„We laten video’s van heel recent werk zien, waaronder veel opera’s van de Met. Zo kunnen we als het ware een gratis of goedkope ticket naar de opera aan mensen aanbieden, zonder dat ze hun woonkamer ervoor hoeven te verlaten. Gewoon simpele toegang voor iedereen, daar draait het om.”

Kracht

Het concept wint snel terrein. Qua aantal bezoekers is de site sterk begonnen, vertelt Greco. Harde statistieken wil hij na zo’n korte periode nog niet geven, maar er zit groei in, en die groei houdt aan. „Verbazingwekkend is dat er veel bezoekers uit Azië, Oost-Europa en Zuid-Amerika komen. Vooral uit Rio de Janeiro komen er veel”, zegt hij, al kan hij dat verder niet verklaren.

Classical TV mikt op twee soorten publiek, legt hij wel uit: het bestaande en het nieuwsgierige publiek. „Het eerste soort publiek zijn de mensen die de stukken kennen, die veel hebben gehoord en gezien, die met muziek zijn opgegroeid.”

classicaltv_001

„Maar ik heb ook veel vertrouwen in de kracht van de westerse muziekcultuur, een kracht waarmee we mensen kunnen winnen. Mensen kunnen van opera gaan houden als je het op een goede manier introduceert, het op aantrekkelijke wijze uitlegt.”

Greco ondervindt dat aan den lijve in zijn woonplaats New York, bij de Met. „Je komt er mensen tegen die een miljoen keer La Bohème hebben gezien, maar je ziet ook taxichauffeurs en anderen die het net ontdekt hebben.”

Divers

Voor de komende tijd is de doelstelling van Classical TV simpel: uitdijen met meer beeldmateriaal. „We hebben al veel rijk materiaal, dat willen we simpelweg vermeerderen”, zegt Greco. „Het moet een plaats worden waar je geïnspireerd wordt door de cultuur van de westerse samenleving.”

Daarbij komt dat Greco in ‘The Informer’ graag diverse geluiden van het westerse muziektoneel wil laten horen. Critici die er verschillende visies op na houden bijvoorbeeld. „De klassieke muziekcultuur is meerstemming. Ik wil zo veel mogelijk verschillende visies weergeven. Daar is het ons heel erg om te doen.”

Classical TV is te vinden op www.classicaltv.com. Als je op een video klikt om hem te bekijken, krijg je de mogelijkheid om je te registreren. Zo kun je toegang krijgen tot de gratis video’s. Een aantal video’s zijn op basis van pay-per-view: dat houdt in dat je een bepaald bedrag betaalt om hem te kunnen bekijken. Het gaat dan vaak om recente topproducties van bijvoorbeeld de Metropolitan Opera. Betalen kan alleen met een creditcard.

Vorig artikel

Kwartet zingt operaklassiekers

Volgend artikel

Operadagen Rotterdam: 'Vierde editie succes'

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.

1 Reactie

  1. Hanny Ulrich
    4 juni 2009 at 11:17

    Het idee dat dat ook mensen voor wie de opera onbekend terrein is, op deze manier geïnteresseerd kunnen raken, is prima.
    Maar als je totale opera’s zo op internet gaat zetten, houd je de mensen misschien weg uit de schouwburgen en theaters en dat kan toch niet de bedoeling zijn.