After Life van Michel van der Aa is fascinerend. Het verhaal, de beelden, de karakters: ze intrigeren allemaal evenveel. Maar om nu te zeggen dat het werk ‘richtinggevend’ is voor de toekomst van opera, gaat mij te ver. Daarvoor staat de muziek te ver af van de realiteit.

Met de première van Das Rheingold begon de Nationale Reisopera gisteren (26/9) haar vijfjarige Ring-project. Een succesvolle start: de cast was uitstekend, de regie slim en consequent en het orkest spannend. Het gezelschap zet hiermee een veelbelovende toon voor de komende jaren.

De Don Giovanni van Combattimento Consort is er eentje van de mooie stemmen. Het is de knap geselecteerde cast die het werk tot leven brengt. Leuk gegeven daarbij: meer dan de helft van de zangers is Nederlands. We kunnen wel wat.

Internationale Opera Producties begon gisteren, 22 september, zijn nieuwe seizoen door in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag een tournee van Don Giovanni af te trappen. De productie is bij vlagen overtuigend, maar rammelt vocaal en muzikaal te veel om echt spannend te worden.

Als je hedendaagse regisseurs moet geloven, is een traditionele enscenering uit den boze. Zo ouderwets, dat kan echt niet meer. Wie bewijs wil hebben dat het wél kan, moet de door Arthaus Musik uitgebrachte Le Nozze di Figaro uit 1966 kopen. Zwart-wit, traditioneel, en toch zeer overtuigend.