Normaliter kenmerkt de première van een hedendaagse opera zich door een legere zaal, een lauwer publiek en een korter applaus. Hoe anders verging het A Dog’s Heart van Alexander Raskatov tijdens haar vuurdoop, gisteravond (7/6) bij De Nederlandse Opera. De opera werd met luid gejuich ontvangen. Ook door mij.

Hoewel de ZaterdagMatinee van 5 juni geplaagd werd door afzeggingen en programmawijzigingen, was het er eentje om nooit te vergeten. Elzbieta Szmytka blonk uit in Szymanowski’s Stabat Mater, Isabel Bayrakdarian was adembenemend in Górecki’s derde symfonie.

Het Rotterdams Philharmonisch Orkest voerde gisteravond (4/6) twee Franse werken op: een ‘scène lyrique’ van Debussy en een ‘tragédy lyrique’ van Poulenc. Over ‘lyrique’ dus niets te klagen, zeker niet met de sublieme Yannick Nézet-Séguin op de bok. Wat ik echter miste, was pijn en leed.

De controversiële regisseur Olivier Py heeft op stijlvolle wijze zijn debuut gemaakt in Nederland. De Fransman maakte van Benjamin Brittens ‘kerkparabel’ Curlew River een diepgaande, mystieke voorstelling. Met dank ook aan de uitstekende uitvoerenden.

Voor iemand die bij de beste Rossini-tenoren ter wereld hoort, is Lawrence Brownlee opvallend nuchter. Nuchter, maar tegelijk ook zeer gedreven en vakbekwaam. ,,Aan het einde van mijn carrière wil ik vloeiend Frans, Duits en Italiaans spreken.” Een interview over belcanto en andere zaken.