Vorig jaar schiep Nikolaus Lehnhoff een nieuwe Elektra voor de prestigieuze Salzburger Festspiele. En wat voor één. De regisseur maakt het heftige verhaal van Richard Strauss door zijn sublieme personenregie intens en intiem, daarbij geholpen door een voortreffelijke cast.

Na Le nozze di Figaro en Die Zauberflöte is Così fan tutte de meest uitgevoerde opera op de Salzburger Festspiele. Weinig andere opera’s waren ooit zo geliefd bij het Salzburgse publiek. Reden te meer voor Arthaus om een historische uitvoering van deze populaire productie opnieuw op dvd uit te brengen.

Het Venice Baroque Orchestra schotelde het Concertgebouw-publiek gisteravond een vol Vivaldi-programma voor. Voornamelijk werk op snaren, maar dankzij Romina Basso ook wat zang. Haar aandeel omvatte slechts vijf aria’s, maar daar had ze genoeg aan om haar warme mezzo in je geheugen te griffen.

Hoewel ze al bij het ingaan van de pauze staand toegejuicht werd, vond ik Anna Caterina Antonacci maar mondjesmaat overtuigen in het operagala dat ze gisteravond samen met het Rotterdams Philharmonisch Orkest in de Doelen gaf. Na de pauze kwamen orkest en zangeres gelukkig op dreef, met een temperamentvolle finale tot besluit.

Opera O.T. heeft het thema van de Operadagen Rotterdam 2011, ‘Het verloren paradijs’, naar onze tijd gehaald in een operaenscenering van het oratorium Die Jahreszeiten van Haydn. Mensen die vluchten voor de oorlog staan centraal in de productie. Muzikaal geslaagd, theatraal niet.