De Staatsopera van Tatarstan heeft er alles aan gedaan om zich met Lucia di Lammermoor als ‘modern’ te afficheren. Het regent clichés en moderndoenerigheden op het toneel. Gelukkig is de muzikale kwaliteit verrassend goed, dat maakt er nog een leuke voorstelling van.

Het is iets voor de echte fanaten: een cd met zestien versies van de proloog uit Pagliacci. Een fascinerende vergelijking, die je niet alleen trakteert op een paar van de mooiste baritongeluiden uit de twintigste eeuw, maar je ook prachtig inzicht geeft in de vele manieren waarop eenzelfde stuk uitgevoerd kan worden.

Er waren gisteravond unieke barokgeluiden te horen in de Grote Zaal van het Concertgebouw. Publiekstrekker Philippe Jaroussky voerde samen met sopraan Nuria Rial en het kleine ensemble L’Arpeggiata liefdesliederen van een zestal barokcomponisten uit. Verrassend en hoogst origineel.

Cecilia Bartoli heeft weer een album uitgebracht. Dit keer geen vocaal vuurwerk, maar een verzameling intieme werken die ze eerder in haar carrière opnam. Het album is getiteld Sospiri (zuchten). En zuchten doet ze, op meesterlijk beheerste en meeslepende wijze.

Met de productie Richard III zette Orkater de afgelopen weken muziektheater pur sang op het toneel van de Stadsschouwburg Amsterdam. Muziektheater zoals het ooit door Brecht en Weill is bedacht en zoals je het tegenwoordig nog maar zelden ziet.