Discografie: Il barbiere di Siviglia
Met Il barbiere di Siviglia schiep Rossini zo’n beetje de opera buffa van alle opera buffa’s. De komedie was een hit, en dat is het altijd gebleven. Basia Jaworski bespreekt enkele cd- en dvd-opnamen.
Natuurlijk kan ik me vergissen, maar ik kan me moeilijk voorstellen dat er operaliefhebbers bestaan die nog geen opname van Il barbiere di Siviglia in de kast hebben liggen. Er zijn er ook zoveel verschenen, waarvan de allereerste al in 1929. Gek is dat niet: het gaat om één van de meest geliefde opera’s uit de geschiedenis.
Cd’s
Sonia Ganassi schittert met perfecte coloraturen en Roberto Servile is een geestige Figaro. Het straalt een echt Italiaanse sfeer uit en in zijn geheel is het voor mij de meest bevredigende opname van het werk. Op cd althans.
Onlangs werd de oude (1952) EMI-opname met Victoria de los Angeles, Nicola Monti, Gino Becchi en Nicola Rossi-Lemeni op het budgetlabel Regis heruitgebracht. Het geluid is zeer genietbaar en het is een must voor de liefhebbers van De los Angeles (RRC 2069).
Jammer alleen van de rest van de cast: Frank Lopardo is een matige Almaviva en Kathleen Battle (kan iemand zich haar nog herinneren?) een ronduit afschuwelijke, mauwende Rosina. Jammer des te meer daar het sprankelende Chamber Orchestra of Europe onder Claudio Abbado werkelijk de sterren van de hemel speelt.
Dvd’s
Zelf ben ik er niet zo kapot van. Er gebeurt te veel, er zijn te veel grappen en grollen en dat hele gedoe leidt alleen van de muziek af. Maar er zijn mensen die het allemaal prachtig vinden, een kwestie van smaak.
Veel leuker vind ik de productie uit Zürich (Euroarts 2051248) met Vesselina Kasarova, Manuel Lanza en Reinaldo Macias, voornamelijk vanwege de regie van Grischa Asagaroff.
Er wordt ook zeer goed gezongen: Manuel Lanza is een geestige Figaro, Kasarova een brilliante Rosina, Macias een lyrische Almaviva en de oude, niet zo lang geleden overleden Ghiaurov (Basilio) liet zien dat de tijd geen grip op zijn stem heeft gehad.
Trailer van de productie:
Mijn allerliefste opname is een film uit 1972 van Jean-Pierre Ponnelle. Ik heb hem voor het eerst gezien in een bioscoop, op een zonnige zondagmiddag in 1988 en nog dagen erna was ik in opperbeste stemming. De film is (als film) lichtelijk gedateerd, maar het zingen en acteren niet en de decors zijn nog steeds een lust voor het oog.
Teresa Berganza is een prachtig koninklijke Rosina en Luigi Alva schittert als Almaviva. Maar de erepalm, voor mij althans, gaat naar Hermann Prey, die voor mij zowat een synoniem is geworden van Figaro. Ook het orkest uit La Scala, gedirigeerd door Claudio Abbado, is werkelijk fenomenaal (DG 0734039).
De rol van Figaro was Hermann Prey werkelijk op het lijf geschreven. In 1959 zong hij hem in München en van de voorstelling op de eerste kerstdag werd een tv-opname gemaakt. Het was de allereerste live-opera-uitzending op de Duitse tv ooit en de spanning bij de zangers, maar ook bij het publiek is duidelijk voelbaar.
Lange tijd circuleerde het her en der op een video, waarvan de kwaliteit net zo obscuur was als de namen van de labels. De liefhebbers en verzamelaars namen het voor lief, het betrof namelijk één van de zeer weinige beeldopnamen van Fritz Wunderlich. Op 26 september 2005 zou de jong en tragisch gestorven tenor 75 jaar zijn geworden en naar aanleiding daarvan heeft Deutsche Grammophon (0734116) de opera op dvd uitgebracht.
En waar ter wereld zijn er nog twee jonge zangers van nog geen 30 jaar, die zo een eenheid vormen (in het dagelijkse leven waren ze ook de beste vrienden) zoals Fritz Wunderlich en Hermann Prey?
Toegegeven: het orkest klinkt Duits en de dirigent is een beetje stijf. Maar de decors zijn heel erg leuk en de regie zeer bekwaam. Ook de opnamekwaliteit (het is zwart-wit) is prima. Het is geen kwestie meer van aanbeveling, deze dvd moet u kopen. En oh ja, er wordt in het Duits gezongen. So what?
Hieronder zingen Prey en Wunderlich ‘All’idea di quel metallo’ (hier ‘Strahlt auf mich der Blitz des Goldes’):
De recensie van de nieuwste Barbier, met Joyce di Donato in de rolstoel, verscheen in maart vorig jaar op deze website.
1 Reactie
Laat ik dan hier maar gauw, als tegenwicht bij wat ik elders over het recentere werk van Cecilia Bartoli opmerkte, vol en rond reclame maken voor de bovengenoemde DVD van haar Rosina, die Basia Jaworski niet gezien schrijft te hebben. Haar jeugdige uitstraling en haar zang vind ik zonder meer veroverend. De rest van de bezetting is op niveau, al ben ik nooit helemaal gelukkig met het geaspireerde Italiaans van sommige Engelstaligen zoals in dit geval David Kuebler. Maar ook zijn presentatie mag er zijn, net als op de Cenerentola DVD waar hij eveneens met Bartoli te zien is.
En bij Victoria de los Angeles zou ik graag reclame willen maken voor de Barbiere met Luigi Alva uit 1962 onder leiding van Vittorio Gui; een productie op basis van het Glyndebourne festival.