Wat van ver komt is lekker, lijkt momenteel het Mozart-motto. Kort nadat het Siberische MusicAeterna bij De Nationale Opera schitterde met La clemenza di Tito bracht het Bach Collegium Japan uit nog oostelijker streken Mozarts Mis in C klein naar het Concertgebouw. Een beeldschone uitvoering uit één stuk.

Pluimstrijkerij op kosmische schaal, maar met uitbundige feestmuziek: dat is Caldara’s La concordia de’ pianeti. De cd-uitgave won al een Edison, op 28 april presenteerde de NTR ZaterdagMatinee het werk in levenden lijve. Dirigent Andrea Marcon inspireerde een iets gewijzigde zangerscast tot kwistige notencascades.

Werkelijk huiveren bij een concertante opera, kan dat nog nu horrorfilms in 3D onze zenuwen afstompen? Willem Jeths’ The Tell-Tale Heart hield zich bij de NTR ZaterdagMatinee niet alleen staande naast Béla Bartóks Blauwbaard, maar ging een geraffineerde dialoog aan met de klassieker. Jaap van Zweden en een trio topzangers stonden garant voor hoogspanning.

Voor zijn bijdrage aan het Opera Forward Festival dook Pierre Audi vier eeuwen terug in de tijd. Ook repertoireverbreding geldt immers als vooruitgang. Met Christophe Rousset maakte hij een beurtelings turbulente en verstilde voorstelling van Stefano Landi’s obscure La morte d’Orfeo. Een bescheiden maar waardige laatste regie van de vertrekkende artistiek leider van De Nationale Opera.

Bij een semiscenische opera verwacht je geen auto op het podium. Toch was donderdag in De Doelen een vintage Fiatje het middelpunt van Haydns Lo Speziale. Een treffende keuze, even bescheiden en aandoenlijk als het werk zelf, dat met ontwapenende eenvoud voor de dag kwam.