De Aida van de Bregenzer Festspiele 2009 is wat je zou kunnen noemen een ‘regisseursproductie’. Graham Vick eist alle aandacht op met zijn sterk politieke, symbolische enscenering. Ik vind het jammer, want het echte drama delft zo het onderspit.

Het Opernhaus Zürich speelde zaterdagavond (10/7) Il Barbiere di Siviglia tegen een decor van toparchitect Mario Botta. Geometrisch en zeer abstract, maar wel zo dat alle aandacht naar de ‘commedia dell’arte’ ging. De cast was wisselend van niveau, met Carlos Chausson als uitblinker.

Yannick Nézet-Séguin, chef-dirigent van het Rotterdams Philharmonisch Orkest, liet het publiek in Zürich helemaal losgaan, vrijdagavond 9 juli. De Canadees verzorgde samen met mezzo Anna Caterina Antonacci het philharmonische hoogtepunt van de Zürcher Festspiele 2010, met een verrukkelijk Berlioz-programma.

De Zürcher Festspiele wordt niet alleen gemaakt door de bekende sterren: grote namen op het operatoneel en hoog aangeschreven regisseurs erachter. Er zijn ook privé-initiatieven. Bijvoorbeeld van de ‘Pocket Opera Company’, dat een verrassend goede productie van Purcells Dido and Aeneas maakte.

Terwijl op de terrassen in de omgeving de troostfinale van het WK voetbal werd gevolgd, voerde het Staatstheater Schwerin zaterdagavond (10/7) Verdi’s La Forza del Destino op. In de openlucht, naast het imposante Schweriner Schloss. Muzikaal had de voorstelling wat manco’s, maar de prachtige locatie en grootse regie maakten veel goed. Een ideaal avondje uit voor de zomertoerist.