CD-recensiesFeatured

Cd-zomer: Florence Foster Jenkins

Iedere zomer eindigt de Place de l’Opera-redactie het operaseizoen met een berg onbesproken cd’s. In de serie ‘Cd-zomer’ plukken we iedere donderdag een genegeerd soloalbum uit de stapel. In aflevering 1: The Truly Unforgettable Voice of Florence Foster Jenkins.

De cd in één zin

Een remastered versie van het album The Glory (????) of the Human Voice van Florence Foster Jenkins, een sopraan die bekend werd om haar absolute gebrek aan zangtalent. (Sony Classical 88985319622)

Hebben we inderdaad wat gemist?

De persoon van Florence Foster Jenkins was het afgelopen seizoen niet te missen. Eerst ging de Franse film Marguerite in première, losjes geïnspireerd op haar leven, en vervolgens presenteerden de topacteurs Meryl Streep en Hugh Grant de Engelse film Florence Foster Jenkins, biografischer van aard. Beide films werden lovend ontvangen.

Florence Foster JenkinsMeeliftend op de hernieuwd aandacht bracht Sony in april een remastered editie uit van Jenkins’ bekendste album, oorspronkelijk uitgebracht in 1962. Het probleem van de cd ten opzichte van de films: het verhaal rónd Jenkins is veel interessanter dan haar feitelijke zang. Ben je enkel op audiomateriaal aangewezen, dan wacht je een pijnlijke luisterervaring.

Jenkins (1868-1944) wilde altijd al een carrière in de muziek maken, maar werd daar door haar vader van afgehouden. Na zijn overlijden erfde ze een fortuin, wat haar in de gelegenheid stelde om toch nog haar droom na te jagen. Ze organiseerde haar eigen concerten, die veel bekijks trokken. Op 76-jarige leeftijd bekroonde ze haar ‘carrière’ met een optreden in een uitverkocht Carnegie Hall. Een maand later overleed ze.

Plussen en minnen

+ Historische waarde heeft de cd zonder meer. Bij het lezen van de bizarre verhalen over het succes van de merkwaardige diva, ga je je onvermijdelijk afvragen: hoe klonk ze dan? Dankzij dit album is dat in een zo goed mogelijke geluidskwaliteit (wat altijd nog enigszins behelpen is) te horen.

+ Waar sopranen die werkelijk kunnen zingen nog weleens verweten kan worden dat ze enkel clichénummers op hun cd’s zetten, valt de selectie van Florence Foster Jenkins te prijzen. Ze zingt een paar klassiekers, maar bijvoorbeeld ook een scène uit La perle du Brésil van Félicien David, het op een prelude van Bach gebaseerde ‘Biassy’ en diverse speciaal voor haar gecomponeerde liederen van haar Mexicaans-Amerikaanse begeleider Cosmé McMoon.

Vanaf het eerste nummer, ‘Der Hölle Rache’ uit Die Zauberflöte, is Jenkins’ zang niet om aan te horen. Van geen enkele noot valt te genieten. Het is daverend vals, zodanig dat ik al na een minuut moest pauzeren om bij te komen. Ik snap de ‘fun factor’ van dergelijke zang, maar voor mij was de lol er na een paar nummers wel af. De rest was een muzikale marteling. Al zorgde de volstrekt lachwekkende ‘bariton’ Thomas Burns weer even voor een glimlach in een paar scènes uit Faust.

+ Het enige nummer op de cd dat zonder ineen te krimpen te beluisteren is, is een radio-interview met Jenkins’ begeleider Cosmé McMoon. Hij praat over Jenkins’ achtergrond, haar carrière, haar gewoontes en haar zang. Zo vertelt hij hoe ze urenlang naar haar eigen opnames kon luisteren…

Zomertip

The Truly Unforgettable Voice of Florence Foster Jenkins is niet bepaald een album om tijdens je vakantie op te zetten. Maar voor degene die een paar verloren momenten te vullen heeft, is het een leuk opstapje om eens wat rond te struinen op YouTube. Op het videokanaal zijn fragmenten van de cd en beide films terug te vinden, evenals talrijke andere fragmenten van vals zingende of zelfs dronken operazangers in actie.

Slotnoot

De film Florence Foster Jenkins komt op 22 september uit in Nederland. Zie voor meer informatie Biosagenda.nl.

Vorig artikel

De agenda van: Marcel Beekman

Volgend artikel

Opera in de media: week 30

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.

3Reacties

  1. Hans van Verseveld
    25 juli 2016 at 19:58

    Een maand na haar optreden in Carnegie Hall overleed de ‘diva’. Dat had beter een maand voor haar optreden kunnen gebeuren. Afgrijselijk en nergens zelfs maar een seconde leuk.

  2. Rudolph Duppen
    26 juli 2016 at 13:07

    Na de strenge reactie van Hans Verseveld durf ik bijna niet te bekennen dat ik al tientallen jaren een groot fan ben van Florence Foster Jenkins.Ik bezit ook de zeer interessante DVD over haar leven. Een aantal jaren geleden zeer goed besproken door Basia. Het zal wel erg kinderachtig zijn maar ik kan mijn lachen niet houden als Foster Jenkins allerlei beroemde aria’s vermoordt. Ik denk dat menig operaliefhebber thuis ook probeert mee te zingen met zijn of haar geliefde diva of divo en ook moeite heeft met de coloraturen en hoge C’s om maar te zwijgen van nog hogere noten.Het tragische is natuurlijk wel dat Foster Jenkins dacht dat ze mooi kon zingen.

  3. kersten
    26 juli 2016 at 18:58

    Geef mij maar Gilbert Kaplan met zijn Mahler 2!